เนื้อกลอนลำเพลิน [Lam Phloen] - หมอลำสมพร ศิลาธุลี

โอ้ยน้อนาย ฟังเด้อท่านอีสานไทยน้อยใหญ่ ตกสมัยขอดเขี่ยวผู้เดียววุ่นวุนวาย พวกผู้ร้ายสิยาดแย่งซิงทรัพย์ กะจับบ่เป็นสิคอนฟันสิบ่มีทางย่าน การเมืองบ้านบ่มีทางเรียบอ่อน การเมืองบ้านบ่ทางเรียบอ่อน ตกทั้งโลกสิค่อนไปจอจั้นอั๊นศิล โลกสิปิ้นสิแบบใหม่ไทยเรา โลกสิปิ้นสิแบบใหม่ไทยเรา บ่ว่าเก่าสิคือกันสิรบราพาปล้น คนทางใต้สิทางใด๋กะบ่ว่า ประเทศลาวพม่ารับวุ่นแม่นจัง นี่ละตั้งก่อสิเกิดของแพง พวกจีนแดงจีนขาวบ่ว่าลาวไทยแม้ว แกวหรือญ้อเขมรไทยใต้ลุม ของญี่ปุ่นทอนั่นยังสูงขึ่นทัวนำ เพราะรบนั่นสิแตกไล่คอวอ คันว่าเซาทางรบน้อว่าสิไคน้อป้า แพรหรือฝ่ายสิกางเกงสิ่นต๊ง แพรหรือฝ่ายสิกางเกงสิ่นต๊ง คือสิลงกว่านั่นไปกองใกล้ซูอัน อย่างนึงนั่นน้ำมันกลั่นคือผลิต ทางราคาสมมุติให้เลาซูกั๋นซื่อ คือเดี๋ยวนี่คนเป็นต๋านาย คือเดี๋ยวนี่คนเป็นต๋านาย ลงสิเซาพักไว้น้ำมันนั่นบ่มี เป็นจังซี่ จังซี่ อย่าสิว่าผมซอง หาครกมองมาตำสิคอยตำเอาเด้อป้า สิคอยตำเอาเด้อป้า

เนื้อกลอนลำเกี้ยวรำพันรัก - หมอลำคำพอง หัสโรค์

โอ่... โอละนอ... โอสแหนนวลจันทร์แม่จงเรียมพัน โอ้ละน้อ... นางเอย...
เดี๋ยวหนี่ มาโตยอดนี่ ยอดผู้ฮ่ายจังซี่ เว่าเบิงกะเป็นหยัง วาสนาซายยังงังมีดีฮ่าย ขนมาให่มาเงินพันมาแบ่ง สิขอสะอื้นเอาบ่บ่าวพี่ซาย พี่...เจ้านี่อดสาเว่าผู้ฮ่ายกินแจ่วกับผัก นี่สิบ่หัวสามักว่าพี่เป็นคนเก้ โอ้หลาเด๊คราวนี่สีตาสิเลียดออก พอบอกว่าได้พอให้ถ่อนคำ สาวนางน้องกะบ่เบิ่งอีกซ่ำงวกแด๊แลเหลียว จนมาลำซำซอบ่ลำลิงเลยจ้อย จนใจข่อยจำเป็นวิ่งจ่อง แล้วเดี๋ยวนี่ขั่นบ่แมนเซื่อเจ้าเอาเจ้ามาเฮ็ดแนว... แก้วเอ๊ยแก้วแก้วสิบ่อยากกิ้มไปเกี่ยวกอมทองคำ แล้วเดี๋ยวนี่สิไปโฮ้งโฮงไสแต่โตล่ะน้อแก้ว หรือแนวแกวสิมาหัวสาส่งทรงแกวให้มันต่าง เถอะนางนาถน้องบ่ไปกลิ้งกล่อมทอง พี่เจ้านี่แฮงบ่หัวสาของแนวมองบ่เตียมงัง นับว่ามีสี่ข่างพาเล่นทงนา มีหมาแล้วอย่าลืมคุณแมวมาว บัดหาผาขาดก้นหนูสิหม่นอยู่ใน... มีไหมแล้วอย่าลืมคุณฝ่ายเก่า แล้วเดี๋ยวนี่หากมอนเจ้าบ่ขึ่นยังสิโอ้อ๊าวมัน... พอกันกับน้องบ่ครองเอาผู้จังพี่ โอ้เดี๋ยวนี่บาดห่ามักผู้ดีสิไปได้ผู้ห่ายภายหน่าก็บ่เห็น สาวนางน้องอย่าเป็นคนไหมมิ่นขินกรรมนำไล่ มักบ่ได้แฮงฮ่ายบายให่ใส่พี่... เดี๋ยวหนี่มันมักแล้วซื่อให้ลื่อซือตื๋อซาย โอ่อันนึงหนี่มันมีมันมีของขามมึงจ่ายขานการค่า คนถือหน่ามึงลือซาซึมลอก โสปาเจ้าพ่อให่ทอใด๋ได้กะบ่ขาย พี่เจ้านี่หนี่แม่นคนอยากได้จังเว่าต่อขออมถือคารมย์ สิบ่พอใจบ่อม คันเอาไปไม่ให้ทนเข็ญเหงา ละย่านแต่เฮาสินั่นจ้อสิย่างมโนนางเอ่ย บ่มีทางสิเว่าให่เขาข่างย่างคืน พี่เจ้านี่กะสิให่สะอื้นล่ะบ่ซืนซมเหงา หรือบ่มียามซมแข่งขนทนฮ่อน นอนตะแคงเทิ่งเทิงปืงให่ฮำ โอ้เดี๋ยวนี่หันใปคนละก้ำกรรมข่อยจังค่อยคืน... เดี๋ยวนี่สิขึ่นโคกค่อยหาสิคอยเหลียวหลัง แล้ว เดี๋ยวนี่ตั้งแต่แพงซมเหงาฟังฟังยังย่อย ทูนหัวข่อยจำไปได้ห่าง แม่คำแก่นเอ่ย...

เนื้อกลอนลำเต้ยนิทาน-หมอลำอัมพร-หมอลำคำปุ่น

หมอลำอัมพร: สาวแม่นนางเอ๊ย ได้กินลมนี่แม่นตีต้อง ไฝทองเอ๊ยยาวแหล่วย่าว นี่กาละเกดนี่แม่นต่อนท้าว โอ้ยทรงเศร้าแม่นเก่าหมอง ได้กินลมนี่ละแม่นตีต้อง หนาวมานี่เจ้าหวั่นหวั่น คิดกระสันนี่แม่นฮอดแก้ว มลีน้อยบ่หวั่งหวั่น จังว่าสันนี่ละแม่นจอมดั้น อาชาไนยหนิแม่นซิแบ่ง เสียงลมแฮงนี่พัดขึ้นเข้า สิเลยหน้าบ่อนใด๋ โอ้ยนั่นละนาวานวลหน่า เปื้องแล้วปินธุลินเอ่ย

หมอลำคำปุ่น: โอ้ยเจ้าพี่ชายเอ้ย ก็จังว่าสมนี่ละแม่นมุติน้อง มณีจันทร์นี่น้อแม่นน้อยอ่อน คิดคะนิงนี่น้อแม่นต่อนท้าว ผัวแก้วเจ้าแม่นทาวตาย จังว่าย่อนนี่น้อแม่นตำต้องผัวนางก็แม่นดิ้นดั๊น ก็กะสันนี่น้อแม่นฮำไห่ มณีฮ้องห่วนฮวน จังว่าจนนี่น้อแม่นนางน้อย ก็มลีจันทร์สะดุ้งตื่น นี่พอว่าตื่นนี่น้อแม่นขึ่นแล้ว เห็นแก้วเจ้าแม่นมิ่งผัว มีแต่เมานี่น้อแม่นมัวไห่ คะนิงตายแม่นเสือกอุ่น บุญอีนางนี่แม่นนี่น้อย โลดผัวหล่มคาวตาย นั่นละนาหนาแก้วหนา หงส์ลอยเวียนเหินเอ่ย

หมอลำอัมพร: สาวแม่นนางเอ๊ย ขั่นแม่นจักนี่ละแม่นกล่าวเรื่องบาคานนี่กาละเกด นี่คราวเมื่อยนนี่แม่นถูกต้อง บาบ่าวแม่นท่าวตาย ตกสนมนี่ละแม่นคราวนั่น บาตายอยู่กลางห่า ฟังยนนี่แม่นถูกต้อง สิตายข่างแม่นบ่สน ขอให้หนูนี่แม่นนางน้อง มณีจันทร์นี่ละลงมาปล่อย ลงมาเบิ่งข้าแน สิตายข่างแม่นแค่ยน นั่นละนาว่านวลหน่านาเลาคิงผู้บางเอ่ย

หมอลำคำปุ่น: โอ้ยเจ้าพี่ชายเอ่ย อันนี่กรรมนี่น้อแม่นนางแล้ว มณีจันทร์ได้จาก โอ้ยผัวได้พลากกะน้อแม่น...ข่าง นางน้อยก็เลาเหิง กะจังว่าคิดแม่นสะอื้น นี่ขั่นนำผัวนี่น้อแม่นยิ่งเกลื่อน เดือนหงาย ๆ นี่น้อแม่นส่องแจ้ง ใจน้องว้าเหว่ ก็จังว่าอุกเจ้าแม่นใจเด่ ก็เซนี่ซวนแม่นล่มทาว หนาวในใจนี่น้อแม่นนี่น้อง โหลดหมองเศร้าเหงามโน นั้นหละนาว่าคำหน่า หนาเจ้าคิงบางเอ่ย 

เนื้อกลอนลำซิ่ง - หมอลำคำเก่ง บัวใหญ่

ตั้งแต่นาทีที่ ๑๖:๐๐ - ๑๙:๐๐

ว่าทอนั่น ทอนั่นสันกลอนฟ้อนแอ่น ฟ้อนแอ่น ฟ้อนแอ่น สุดสะแนนนวยเนิ่งแคนน้อยอ่อยเสียง หมอแคน (หมาย) เป่าเบิ่งเด้อ เป่าหละให้มันเกลี้ยงเกลี้ยงบทบาทลีลา เป็นจังหวะลำเพลินใส่แคนดียิ่ง เทิงมองเทิงซิ่งหลิงดูวาทย่าง สาว (ทองสูรย์) นี่มาอยู่กลางทางหมอแคนอยู่ซ้ายทางอ้ายอยู่ขวา แขนทั้งสองนั่นอย่าให้มั่ว ให้มีเหลี่ยมมีลาย เทิงเป่าไปลำไปใส่แคนเริงรื่น มีหละบ่อนยืนบทยั่งตั้งท่า ส่ายเข้ามาทางนึ่งแคนน้อยอ่วยนำ จ่ำแล้วจ่ำจ่าวย่ำลำสับ ขยับเป็นลำเพลินใส่แคนไพร้อม ทั้งวงล้อมรวมกันออกสนัน สายสัมพันธ์มาสุขสันต์เสียที สามัคคีให้มีรื่นรมย์ แสนระทมโศกเศร้าเหงาจริง หลิงหาซุ่มองดูเกินม่วน พู (ผู้) ละซานวลฟอกแป้งเริงรื่นซื่นทรวง ทุ่งใหญ่กว้างมันม่วนเอาเหลือ พู (ผู้) บ่าวเฮือเมียเผลอม่วนเด้อวันนี่ ฝนหละสิดีหรือแล้งเซิญเย้อมาเสี่ยง เสี่ยงเจ้าเสี่ยงเสี่ยงฟ้าเสี่ยงฝน เสี่ยงแล้ววนหละหันหลังหันหน้า ซึ่งพู (ผู้) ข้าซึ่งแห่ลำกลอน พู (ผู้) ใด๋หนีเมือนอนปลุกกันขึ้นแน เ ซิ่งให้แนเซิ่งแห่หมอลำ เหลียวเบิ่งของ (สุพรรณ) โตงโต้น โตงโต้น โหย่น หยอ ๆ ให้โหย่นใส่เสียงแคน สุดสะแนนหละเสียงแคนแหล่นแตร แหล่นแตร แหล่นแตร แหล่นแตร ขอต้อยแนต้อยมือเจ้าแน ทั้งหมอแคนหละก็จ้าวเสียงเข้าวูวู เหล่นจังหวะลูกคู่มีอยู่หลายตอน ให้คนนอกตกใจได้ตื่นมายามแจ้ง บทหละแสดงความเว่าหาเอามาแข่ง สาว (ทองสูรย์) อย่าทำทรงนั่น ทรงนั่นเซิญยิ้มใส่นำ แสนระกำโศกเศร้าเหงาทรวง มีหละพู (ผู้) ควงทางบ้านจริงไหมแม่นบ่ มีหละพู (ผู้) รออยู่ถ่าจริงบ่แม่นไหม

ขวัญใจยาว (น่าจะเป็นยาม) นี่เคยรักใคร แล้วคน (น่าจะคุณ) จะโศกเศร้าทำไมตัดอกตัดใจคงได้สมปอง ของน้องมันก็เต็งตึ่งดี ของน้องมันก็เต็งตึ่งดี อันนั่นเจ้าก็ดีอันนี่เจ้าก็ดีเสียทีแต่นมยาน บ่เคยนั่นกาลองเหล่น ขั่นนางเห็นหละของอ้ายจักเทือ ย่านเจ้าหลงหละสะน้อทางเมือ ย่านเจ้าเฟือนำกอไก่เกี้ยว เกี้ยวอ้ายอยู่บ่เซา นั่นละนานวลนา นานวลนวยเอ่ย ลงเถาะเมื่อยวะ

ป.ล. อาจจะอ่านยากหน่อยนะครับ เพราะผมใช้วิธีถอดทั้งที่เป็นเสียงจริงและถอดเป็นคำไทยผสมกัน หากไม่ใช่คนอีสานอาจจะอ่านยากหน่อยครับ เนื่องจากอาจจะไม่รู้สำเนียง 

เนื้อกลอนลำสาวลำเพลินคนโก้ [ต้นฉบับ]-หมอลำฉวีวรรณ ดำเนิน

ประพันธ์โดย อ.พงษ์ศักดิ์ จันทรุกขา

ขับร้องโดย หมอลำฉวีวรรณ ดำเนิน

วิหกโผผินเมื่อศิลปินนั่นหกเหิน เป็นสาวลำเพลินชีวิตก้าวเกินบนทางฟ้อนรำ รักศิลปะอีสานบทเพลงพื้นบ้านน้อมนำ หมอร้องหมอลำเป็นของประจำถิ่นไทยอีสาน ฝากเสียงลอยไป สู่ทุกห้องใจแฟน ๆ ทั่วทุกดินแดน จงสุขแสนเมื่อเพลงพลิ้วผ่าน ยามฟ้อนนอนแถถูกใจแฟน ๆ ไปนา ยามตาหวาน ขอเชิญทุกท่านหวานจนอย่างตาล อย่าลืมอย่าลืมอย่าเลือน อย่าลืมอย่าเลือนเลื่อนลา เหมือนดาวรักฟ้า เหมือนปลารักน้ำทุชามอย่างราย เหมือนข้าวคู่นา เหมือนปู่รักย่าเหมือนตาคู่ยาย เหมือนหญิงคู่ชาย เหมือนตาลนั้นได้หวานเกินนั่นนา ให้คนรักกันจงได้สุขสันต์คู่สอง สุขใสหมายปองเหม่อมองสาวมาตั้งนาน เมื่อเพลงลอยมา จงเหมือนมนตราประสาน ให้รักผูกพัน ได้แต่งงานกันเป็นคู่สุขเคียง

หมอลำหมอร้อง ชีวิตเที่ยวท่องเรื่อยไป จากเหนือจดใต้ ต้องรีบฝากใจขายเสียงผ่านทุ่งท้องนาทุ่งฮ่อง (ห้อง) เคหาข้างเคียง ขับร้องจำเรียง ฝากสำเนียงคนทุ่งกล่อมหู กล่อมคนยากจนให้ความหมองหม่นเหือดหาย ผ่านความยากไร้ ชีวิตห่างหายความทุกข์ หมดหนี้หมดสิน ชีวิตมีกินนั่งนุง น้าอาป้าลุงหมายมุ่งสิ่งใดให้ได้ดั่งหวัง (ซ้ำทั้งย่อหน้า)

น้องเป็นสาวโสด อยู่เดียวเดี่ยวโดดนานมา ชายใด๋เมตตารักแท้จะขอเคียงข้าง ทำไร่ไถนาตักน้ำตักท่าน้องเก่งทุกทาง เมื่อคืนเดือนหงายประจักษ์ฟังเสียงนางจะร้องเพลงกล่อมนอน

ลำ นอน เสียงน้องอย่าหมองใจเด้อพี่ ในราตรีซำนี่เดือนแจ้งกระจ่างตา มองเบิ่งฟ้าดาวคู่เคียงเดือน เหมือนดังเฮายิ้มกันไฝ่ฝันหวานซึ่ง แสนคำนึงหละหนึ่งในดวงใจ แสนอาลัยหากไกลลับตา โอ้พี่จ๋ารักพี่คนเดียว ไม่แลเหลียวหาหนุ่มคนใด ใจของน้องหมายปองแน่นแน สิฮักเดียวฮักแท้บ่แปลปิ้นเปลี่ยนผัน ใจน้องนั้นเป็นหนึ่งบ่มีสอง ใจน้องนั้นน้องนั่นเป็นหนึ่งบ่มีสองไผสิมาปรองดอกสาวลำเพลินคนโก้ สาวลำเพลินผู้คนโก้ คนโก้เจ้าคนโก้

เนื้อกลอนลำเพลิน (lam phern) หมอลำลาว

หละมาเห็นบ่าวนั่นตาหว่านเขาเดินผ่านกายเวที เออ..... หละบ่าวผู้ฟังลำเอ่ย มีเวลาลำขอจองไปย่างควงแน่บ่อ้าย ไปย่างควง....บ่น้ออ้าย

โอ๋ยน้อซาย ๆ เหลียวเห็นหน่าหนิหวานตายิ่มส่ง ๆ แฟนผู้ได๋แล้วอ้ายซู่ผู้ได๋แล้วอ้ายมายืนยิ่มส่งนาง ยืนเลาะฮ่าน ๆ ซู่เพิ่นหรือได๋ ยืนเลาะฮ่าน ซู่เพิ่นหรือได๋ คันบ่เป็นแฟนไผ คาดเป็นของหมอลำกะส่วนบุญนำค่ำ สาวหมอลำว่าอย่างมาเป็นซู่ หนิซูออบ่อ่อยแต่ง อยากแต่ได้ด้องแด้งคืออ้ายร่วมหมอน 

ฮักเจ้าแม่นหนอเล้าหนอวอน ๆ ถ้าอ้ายบ่ลืมกอนสิไปพูกคอตาย เสียดายหนิเสียดายความฮัก ๆ ถ้าน้ำต้มผักนั้นก็ยังว่าหวาน ยามชังหนิหวานแท่ว่าขม ๆ นี่หรือคารมของผู้ชายลวง หวานทางต้นสละบอนอล้าย ๆ หวานคารมจังอ้ายมันหวานจ้อยซูเวิน หลอกให้น้องเป็นบ้าป่วงหลงใหล ๆ หลงฮักเขาหัวใจนี่คือคำชายล่อ นี่คือคำชายล่อ...

โอ๊ยน่อซาย น่อซาย เมือเด้ออ้ายสิเมือสิเมือเดอ เมือเดอ เมือเด้ออ้ายสิเมือสิเมือเดอ เมือเดอ เจ้าสิเบิดเท่อเล่อหนีเเง่นบ่สน เห็นว่าด้งเว่าเกียวทางลำ ๆ ย่านแต่เขาเมือนำโอ้ยหาตำซายเอ๊ย เมินชายบอกอีนางวนเว่าเกียว ๆ ให้น้องมาโน่มเนียว ให้น้องมาเว่าเกี้ยว ยาอ้ายบ่สน เป็นจังซี่บ่ห่วงแม่มันหยัง เป็นจังซี่บ่ห่วงแม่มันเลย น้องสิลำส่งเสย บ่ฮ่วงเลยนำอ้าย ๆ ...

ช่วงหลัง ๆ เริ่มฟังไม่ศัพท์ครับ ให้ได้ยินเป็นอย่างอื่นโปรดชี้แนะ

เนื้อกลอนลำหมอลำซิ่ง-หมอลำสมาน หงษา

      แม่เอ๊ยแม่เอ่ยแม่ หมอลำซิ่ง ลำซิ่ง หมอลำสตริงคือประยุกต์ขึ้นใหม่ ยุคไฮเทคนั่นได้เดี๋ยวนี่เปลี่ยนแปลง ขอบอกแจ้งประยุกต์จากลำไกลผู้ฟังหิวนอนแน่จริงเด้อเจ้า ลำกลอนเฮามันเศร้าฟังไปบ่เต้นตื่น ลำแต่กลอนเบิ่ดคืน แคนดวงเดียวเป่าจั่นคนนั่นเลาเซ็ง บ่ได้เดได้เด่งคนอ่อนนอนมิด ศิลปินนี่กะเลยมาคิดแก้ทางคือเว่า บ่ให้เหงานอนเฝ้ากองบุญคุณพ่อ จังได้ก่อได้เริ่มเสริมสร้างพัฒนาดพราะว่าโลกก้าวหน้าโดดเด่นไปไกล จักเพลงไทยเพลงจีนพัฒนากันแล้ว บ่มีแนวเหลือค้างกันตรึมขับงึมใส่ดนตรีกันตึ้ม ตึ้ม ตึ้ม ตึ้ม กะไทยพร้อมหมู่พวน ใส่ดนตรีครบถ่วนคือจังม่วนพอฟัง ลำกลอนหยังมีแต่แคนดวงเดียว ม่วนกะคือเป็นหล้า คนเมือป๋าแต่ละพอหกทุ่ม ๆ กองบุญกะแปนเป๊า คันลางบ้านเหลือแต่ผู้เฒ่ากับหมาน้อยสี่โต๋

     แม่เอ๊ยแม่ ลางบ้านนั่นใกล้สิแจ้งโข่โหล่กะเหลือแต่ศรัทธา เอิ่นหาคนดังไฟเฮ็ดครัวยามเซ่า เอิ่นคนมาหนึ่งเข่าหมอลำเอิ่นให้แน ๆ ให้แน ๆ เอิ่นอีสีอีแหล่ ๆ มันไปลี่อยู่ใส จังเหตุนี่ได้จังได้แต่งตามยุค เพื่อจักปลุกใจคนผู้คงให้จาแจ้ง ยามแสดงลำไปนั่นมีกลองตีใส่ พวกคนฟังอยู่ใต้กะหลงฟ้อนใส่นำ เสียงมะลึ่งตึ่มต้ำลำใส่ดนตรี โหลดบ่มีความเหงาม่วนเมาหลงเต้น ยินดนตรีเขาเล่นทางแอวกะหักอ่อน ผู้ฟังกลอนอยู่ใต้หมอแคนต้อนอยู่เทิง หยังกะดังเติ้ง ๆ จังสิเบิ่งทางได๋ เกือบสิลืมหันใจพุ้นละแหมลำซิ่ง บ่จักหญิงซายเต้นนำกันแหยะแย่ง ถืกใจแฮง ๆ ให้แม่นพวกขี่เหล้าเมาฟ้อนบ่อยากเมือ ผู้บางคนเกิดบ่นุ่งฮอดเสื้อมาเต้นใส่กลองซุด เหยี่ยวบ่สุดที่คักอาบลงนำซ่ง เกิบกะหลงลืมถิ่มทางได๋บ่ฮู้เมื่อ ถิ่มฮอดเกิบฮอดเสื้อเหลือซ่งอย่างเดียว เมียมานำขอดเขี่ยวโอ้ยอย่าเกี่ยวนำกู บ่จักสูจักดันยักยันดึงไว้ กูบ่ไปใสแหล่วมาฮอดกะปานด่า ตานั่นมืนบ่ขึ่นทางเต้นบ่เซา มือนั่นถือขวดเหล่ากำบ่มีวาง ออกท่าทางปานฝนใส่ตัวขัวซ่าย เกินม่วนหลายซาแล้วเทิงเมาเทิงวิ่งมาฟังลำแบบซิ่งเมียนั่นบ่สน

     แม่เอ๊ยแม่จักข่าพเจ้านี่ซื่อว่าสมาน กะผมขอรายงานสู่ฟังพอฮู้ เป็นหมอลำเจ้าซู่คง (น่าจะหมายถึงโคลง) กลอนเกี่ยวย่อน สาวออนซอนซักดิ้น ๆ ป๋าก้นเล่นนำ รูปกะหล่ออีกซ่ำบ่แม่ธรรมดา ซำดาราในหนังให้อย่าเอามาใกล้ ไปลำใสคนย่องเสียงฮ่องปานอึ่ง ลำกะได้ที่หนึ่งบ่จักขันและถ่วยเต็มตู้อยู่เฮือน หยังกะเด้นบ่เอื่อนฮ้ายกว่าฝนตก ลำตลกแฮฮาด้านประชันเกมเย้ย อย่าถามเลยมวนนี่หลายปีคนซา หมอสมานหงษาละบ่คาบ่ข่องคนย่องทั่วแดน ร่างอ่อนแอ้น ๆ ว่าแม่นบักฉัตรชัย อยู่ในจอทีวีหละบักแคนเป็นน่อง เดี๋ยวนี่เนาในห่องว้าดิ๊นเขตเข่ง อยู่อ.วาริน ๆ สำนักพักยั่ง ๆ อุบลบ้านจื่อเอา

    แม่เอ๊ยแม่จังเมียนั่นได้ ๆ ผัดมีอยู่หกคน ผู้หนึ่งนั่นเอาอยู่เมืองอุบลแต่งเบิ่ดพันแปด ๆ บ่เคยให้ตากแดนเอาเซียงไว้ในไห ผู้หนึ่งนั่นไปเอาอยู่เมืองไทยแต่งหลายขนาด เบิ่ดละไปสิบสองบาทกับเกวียนสามทอ เอาได้บ่เคยรอเอาแล้วเอาอีก คันบาดออกลูกข่อยกะย่านมันกีก ๆ ลวกลากป๋าหนี คันผู้หนึ่งนั่นเอาละอยู่ทางอิถีกะมูลปโมก คันเอาอยู่โคกกะมาลีดอนโพนี่กะงามปาดโท้ปานย่างแบบไว่ เขาอยู่ทางเชียงใหม่หนองหานหนองคาย เบิ่ดเงินไปตั้งหลายซีห่ากระสอบ คันบาดออกลูกนี่กะปานผีปอบผีไฮ่ผีนา บ่จักหูจักตาเรียกคุณเรียกพี่ ก้นอักนั่นซะผัดแหลมเอานีปันว่าเหล็กซีจังผัดเขียวคึดหนีป๋าไปบ่ซ่าง โอ้เด๊หนอน่องเอ่ย เออ เออ เห่อ เออ เอิง เอย ๆ สาวแล่นย่วยแลนหยั่งนำก้นนำตอย ผมสมานสมานนี่กะเอาบ่ถอยผู้ลูกสองลูก บ่จักเพลินจักกู๊กทางหน่าทางหลัง เดี๋ยวนี่เลยบ่หยังจักคนซ่ำดอก ไปหาลำหาตอกแต่กี้ศูนย์สามบ่ได้ไปถามข่าวหาจักเถือ ผัดเทือเมือศูนย์เก้าพ.ศ. สมานหงษาละเป็นบ่าวปอหลอขึ่นมาอีกละ ผมโลดบ่ซะนะเว่าลูกเว่าเมียแนวเว่าแล้วเสียเงินทองกล่าว ๆ มื่อนี่พ่อ ๆ บ่ได้เห็นซู่เก่า ๆ กะอยู่ข่างเวทีนี่เห็นว่าผู้ดีข่างสีเปิงเสิ่ง ๆ ๆ หึสิเอาลองเบิ่งอีกบ่จักคน สำหรับไว้หลกขนขี่แฮดขี่ตุม แนมเบิ่งหน่าผัดหัวยุ่ม ๆ คือสิได้อีหลี ๆ คือสิได้อีหลี  สีนานวลม่วนไว้ก่อนหน่าทอนั่นหน่า

หลัง ๆ ฟังยาก ประโยคบางประโยคอาจอ่านแล้วไม่เข้าใจ ใครฟังได้ความอย่างอื่นโปรดชี้แนะด้วยนะครับผม

เนื้อกลอนลำประวัติขอนแก่น เมืองเลย - หมอลำสมาน หงษา

   เด้อยาพ่อ ผู้มาบัดนี่ บัดนี่ สิจักกล่าวเรื่องขอนแก่นเจดีย์ ของโมลีน้อแม่นเถระกะพระอาจารย์ทั้งเก้า ได้มาเนาน้อละแม่นนอนค้างกลางไพรซ่นฮม แต่ธาตุพนมนอนห่มขามครั้งนั่นอยู่ริมน้ำแม่ธาร ในคืนนั้น แนมเห็นอัฐิท่าน สมนะโคดม ลอยอยู่กลางเวหา เหือเหืองเหลืองจ้า ตื่นขึ่นมากะเลยสร้างปูแปลงธาตุใส่ เอิ่นนั่นนอ เอิ่นวาธาตุขามใหญ่หรือขามแก่นแต่พุ่นคนเว่าบ่แปลง เมืองขอนแก่นกะโอ้แม่นเขตแคว้นตั้งแต่ก่อนเป็นดอนเขือง ก่อสิมาเป็นเมืองก่อแปลงหลายครั้ง โอ้ตั้งแต่ก่อน เพียเมืองแพงจากร้อยเอ็ดไปตั้งอยู่โขงแดนซีล่ม สร้างอยู่หั่นตั้งดน เมืองขอนแก่นเกิดห้างเลยย้ายต่อไป จังบัดนี่ได้ย่ายมาใส่ดอนยม บ่อนพุ่นหละ บ่อนฝั่งซีดีอุดมแต่เกิดอาโปท่วม เลยรวมกันจัดตั้ง จัดตั้งกะลงมาทงสว่าง เมืองโสนเรียบข้างกะบึงสโนเรียบข้างวางไว้ใส่แผน เฮาจังเอิ่นว่าแคว้นขอนแก่นเจดีย์ สมัยองค์จักรีแต่งแปลงเมืองบ้าน เมืองบ้าน กะจังขนานนามตั้งกันว่าบ้านขอนแก่น รึคำแปลงแต่พุ่น คุณนั่นอย่าเดา เมืองท่าบู๋นั่นเจ้า คือพระซอดบู๋ดิน เรียกพระยืนเล็งยานซื่อกัสปเจ้า เพื่อสิเดินไปเข่าโคตรบูรณ์พื่นแผ่น ส่วนนั่นนอ ส่วนถ่าพระนั่นแม้นคนได้พบพระเจ้าอยู่ริมน้ำแม่ธาร มาบัดนี่เด้อยาพ่อ คนได้พบพระเจ้าอยู่ริมน้ำฟังซล โอ้โนนทันนั่นขั่นสิเว่าตั้งแต่ต้นคืนำแห่เลยพบ พอมาถึงโดนทัน พระลับหันหลังจ้อย เลยสิวอยตามส่นว่าพระคือฮู่ข่าว คือนั่นนอ คือพระพุทธรูปเจ้ากะเลยซ่ำบ่ทัน เมืองพลนั่นแต่ก่อนซื่อเมืองเพีย อุดเพียของชุมนุม ชุมนุม กะเพียของชุมนุมกะแต่เดิมดาเค้า ได้เฮ็ดเตาหลอมสร้างภูเหล็กบ่ตะกั่ว โอ้น้องเอ่ยหมอลำซั่วบ่ฮู่ครูเจ้าบ่สอน

   บัดนี่ย่อนเว่าบ่อนขนวน (กระนวน) ตก แต่พุ่นละแต่บั้งไฟพญาขอมสู่ขนวนหลุดค่าง ปางเฮาเอิ่นหนองโก๋ แดนด่าง น้ำพองหนองหาน นี่หละเป็นข้ออ่างมีแท่เรื่องจริง มีหลักอิงไปหน่าภูเวียงวงรอบ บ่อนนี่หละบ่อนเขาสูงพระเจ้า พระเจ้าได้เนายั่งนั่งนอน ตั้งแต่ก่อน มีสาวงามก่ำก้อนยอดสง่านารี เป็นสตรีเลอโฉมซื่อนางเขียวข้อม โอ้ในตอนนั้นพระแดงฮวยมนร้องตันของยาวยาน เสกนั่นนอเสกข้าวสารแล้วได้กะตันล้อมฮอมเมือง ฮอดเดี๋ยวนี่ เป็นภูเขาฮอดเบื่อง ตันฮอดเขตลำพอง ลำพอง ลำพองกะไหลนองมาถึงฮอดภูเวียงพี่เป็นคีรีเขาขั่นภูเม็งมอญแต่ง มีฮอดภูผาแด้ง เมืองมัญจาเขตเบื่องที่เขาเอิ่นว่าเตียง เด้อยาพ่อ ส่วนซุมแพเขตเบื่อง คือเอาไผ่หนีตายจังได้หมายซุมแพชื่อเดิมมันแท้ เบิดซุมแพละจังเข่าละจังเมืองเลยมืดบ่า บ้านนั่นนอ บ้านนาอ้อก้างปาวังสะพุงเลียบพุ่นคุณนั่นอย่าถาม มีเขาอยู่ฝั่งน้ำ ตันยอดเขตลำพอง มีเขาอยู่ฝั่งน้ำอยู่ยอดเขต สูงจนดินน้อสิพังทรุดไปเบิ่งเอาเด้อเจ้า นั่นหละผานกเค้าภูเขาอิงสาป ตั้งแต่เป็นนกเค้ามากินบ้านหมู่คน มักคาวานท่านต้น เพิ่นเลยสาปพญานกให้เป็นละภูผาหินต่อมาเดี๋ยวนี่จังได้มีนามเอิ่นตามตำรากี่เก่า เอิ่นนั่นนอ เอิ่นนั่นหนอเอิ่นว่าผานกเค้าบ่มีได้เปลี่ยนแปลง ภูกระดึงบอกแจ้ง อยู่เขตด่านดงลาน อันนี่นั่น เป็นสัญญาณ สัญญาณน้อกะดิ่งแก่นอยู่เขตภูพันธุ์ไม้กะยังลี่ภัยมาตองกะดิ่งทองตองติ่ง ตองติ่ง ตองติ่ง เด้อยาพ่อขั่นพ่อพระอินทร์เพิ่นกะมาลำซิ่งหลิงจ้องเบิ่งเฮา อยู่ต่อมานั่นเจ้า คนประมาทลืมศีล พ่อพระอินทร์เลยตัดขาดลงถึงพื้น ฮอดเดี๋ยวนี่เกิดเป็นภูผาขึ้นแต่ภูกระดึงแดนป่า บัดพุ่นหละบัดศรีอาริย์ลงมาภูกระดึงลูกนี่สิดังก้องหวั่นไหว วังสะพุงนั่นได้ คือขี่โพงควายเงิน ปัดลงไปพุงซะ พุงซะ กะเหลือดไหลลงไต้ ไกลวังใสไฟแดด ไปลำเลยมืดป่า บ้านพุ่นหละบ้านนาอ้อก้างปาคีรีสาปบอกแจ้งมาแล้วเล่าแถลง เมืองเลยนั่น ตามประวัติบอกแจ้งว่ากุดป้องคลองหมาน สร้างบ่นานปานได๋ไล่ตามแต่นำซี่ คราวนั่นนอคราวอมาตย์ทองดีหมอปาวีบ่ยอมขึ้นนำกันฝรั่งเศสเลยโอนเขตแปลงบ้านขนามตั้งแต่งเป็น เชียงคานนั่นขั่นสิเว่าแต่พุ่นคือฟานหมอบนำควายลุงเอ่ย นำหาฮอยสืบหาจนฮู่เอิ่นว่าแก้งขดคู่บัวโฮมผาแบ่ง หรือว่าผาแบ่งหน่าควายห้าอยู่เขา บัดนี่เจ้าให้ลำต่อกันไป เด้อสาวนางกาฬสินธุ์ สารคามหน่ำกันให้มันเกลี้ยงร้อยเอ็ดเจ็ดเมืองเสี่ยงหัวขั่นได๋เก้าป๊อง ฮู่แน่บ่แล้วน้องลองเว่าต่อกัน สีนานาลม่วนไว้ก่อนนา ท่อนั่นนา

แกะตามเสียงที่ได้ยินนะครับ บางคำ บางประโยคอาจจะอ่านแล้วไม่เข้าใจก็มี และอีกประการเพราะเป็นศัพท์โบราณ

เนื้อกลอนลำลำเต้ย - หมอลำฉวีวรรณ ดำเนิน

โอ้ยพี่ชายเอ้ย จังว่าเนาะละพี่ชายเอ้ย
หมดแต่ลำทางสั้น หันมาละคะเต้ยสาก่อน พวกคนฟังละหิ (บ) มาสิลุกฟ้อน
มาลงย้อนฟ้อนใส่ลำ เจ้าละผู้กั้วดอกล่ำ นั่นเซื่อเข่าก้ำนาหนอง
เจ้าละผู้แนวทองคำ ค่าควรเจ้าพอล้าน นางละสิเอาไปบ้าน
เมืองอุบลนั่นให้คนซา เก็บรักษานั่นไว้ใส่ตู้ ไว้ดูเล่นซูวัน
ขั้นแม่นเป็นละสิน้อแนวเข่า ขั้นเป็นละสิน้อแนวเข่า
สิขอเอานั่นเจ้าปลูกหว่าน เป็นละเข่าปลูกละสิน้อละอยู่พุ้น
เพิ่มมาซื่อกะ บ่ ขาย เป็นหลายซะน้อแนวข้า เป็นหลายละซะน้อแนวข้า
สิหามาละขะเจ้าซื่อใส่ ขั้นฉวีนั่นน้องบ่ได้ สินำม่าง บ่ ให้เหลือ
นั่นลานาหนานวลหน่า ละนาหนานวลหน่า วาสนาฉวีพอซำนี่
อยากได้พี่กะเลย บ่ ได้จ้อย บ่หวังบ่คอยไปได้ บ่หวังบ่คอยขั้นไปได้ ขั้นไปได้ ไปได้ ไปได้ ขั้นไปได้...

มาเถิดนั่นพ่องามขำ นั่นมาร้องรำกะเต้ยพม่า พี่เหน็บดอกข่า
น้องสิเหน็บ...เอ้ย ดอกขิง น้องแอบปิ๊ง นั่นละขอพวิงเป็นคู่ค้อน
นั่นให้พี่ขอเข้าซ่อน นั่นแอบหมอนนอนเคียง แอบหมอนนั่นนอนเคียง

โอ้ โอ เจ้าพี่เอ๋ย ๆ น้องขอชิดเชยละชิดชุ่มชิดเชยไม่เคยหน่ายแหนง
น้ำโขงไม่เคยเหือดแห้ง ๆ นั่นคำรักแรงหัวใจอย่านึกหวั่น โอ้เพียงกระสันอย่าห่วงละเมอ กระสันอย่าห่วงละเมอ
อุ๋ยเด้อขั้นเด้ออ้าย ๆ ผู้ชายงามละคะเจ้าซู่ปล่อย
ยิ่มบลิบนั่นพ่อบักน้อย บักน้อย บักน้อย บักน้อย บักน้อย ขั้นยิ่มน่อยพ่อบักหำ
สอ้อนแนหนานวลนวลหน่า แนหนานวลนวลหน่า
รักกันหนา สัญญากันไว้ รักกันหนา ผู้สัญญากันไว้
ใครหลงลืมไวมันตายแหน่แม่ ใครหลงลืมไวละมันตายแหน่แม่ มันตายแหน่แม่...

เนื้อกลอนลำเต้ยแย่งชู้ หมอลำอ่อนสี-หมอลำเคน-หมอลำบุญยืน

หมอแคน คำเขียน มุ่งสิน

หมอลำอ่อนสี โอ๋ย แม่นน้อนาง จังว่าการลำแย้ง
แม่นชิงกันละแม่นยาดแย่ง
สองคนลำละแม่นโต้แย้ง
ซิงซู้เว้าแข่งกลอน
คนนึงนั้นเรียกซื่อกะแม่นหมอเคน
จังว่าคนที่สอง กะอ่อนศรีกะแม่นเป็นเพ้า
กะจังว่าคนสามนั้นกะนางบุญยืนกะแม่นเป็นซื่อ
กะจื้อไว้เด้อพี่น้องที่เคยลำละแม่นยาดซู้
ผู้เส็งแย้งเจ้าแข่งกลอน นั่นละนาละนวลน่า นาผู้คิงบางเอ่ย

หมอลำเคน บุญนี่แม่นยืนเอ๊ย ให้เจ้าถือความหมั่น ให้ขันตินิเจ้าตั้งเที่ยง
นิคำนิแม่นพอเงี่ยงกะเด้ออีนางให้เจ้าค้อยคอยอ้ายแม่นผู้เดียว
จังว่าเหลียวเห็นหน้า นั่นพี่อ่อนสีนั่นเป็นลาละ ซิไปหัวซานี่ผู้จังซั่น
มาเอาข่อยผู้จังงาม นั่นละนานวลนา หนาเจ้าคิงเจ้าบางเอ๊ย หนาแม่นเจ้าคิงบางเอ่ย

หมอลำบุญยืน โอ้ละจังว่าน้อ จังว่าสาวทางลำ เปรียบเหมือนดังหอยน้อย ไพผ่านั่นแม่นปอขิน จังว่าไผซิงได้ เป็นเมียเจ้าของท่าน ละคันไผชิงกะละแม่นบ่ได้ สิเป็นซู้ซูคน นี่ละนานวลหน่า อย่าหลงหารือกันนา รักกันมาแต่ดนเอ่ย ๆ

หมอลำอ่อนสี แหล้แม่นสาวเอ๊ย จังว่าน้อง น้องสาวให้มาเอากับอ้าย ขั้นซายลำไปเป็นคู่ เอาอ่อนสีกะผู้ขี่ล่าย ไปนอนซ้อนเจ้าฮวมเตียง กะจังว่าเอากับอ้าย กะซายหมอลำเข้าก่อน สิเทิงนอนละแม่นบ่อนน้องไปนอนซ้อนฮวมกัน นี่ละนา นี่นวลหน่า นาผู้คิงบางเอ๊ย หนาผู้คิงบางเอ่ย


หมอลำเคน สาวแม่นบุญยืน ให้เจ้าลงไปหมั่นละตกลงกันกับพี่ซาไป๊ เคนสิไถหนิแม่นหอแบ่งค์ ประสงค์ตั้งแม่นแต่งดอง เอิ่นเอาพวกพี่น้อง ที่มานั่งฟังลำ มาประจำหนิเป็นล้าก แต่งดองสองก้ำ จังว่าของประจำ ละพี่ก็หามาไว้ สิเอาจำแม่นปานได๋ ให้บอกอ้ายคนซื่อ ให้มันเห็นกะละแม่นบ่อนจือ บาดสิตกหนิแม่นทอดเลี้ยงจำไว้แม่นใส่ใจ นั่นดอกละนานวลหน่า หวานในในกระตาเอ้ย หอมกลิ่นมาแต่ไกลเอ่ย

เนื้อกลอนลำเต้ยบั้มพ์ : หมอลำสุนทรชัย รุ่งเรือง หมอลำมณีรัตน์ แก้วเสด็จ

(หญิง) มาบั้มพ์กันเถิดคุณขา 
เอ้าถึงเวลาบั้มพ์แล้ว 
บั้มพ์ของฉันหลายแนว
จงบั้มพ์ให้เเจ๋วไปเลย
พี่เจ้าเคยหรือไม่
เพลงบั้มพ์มันหลายเหลือพันละนา
บั้มพ์พม่าเถิดหนา
สนุกนะจ๊ะพ่อคุณคนดี ๆ
ฟรีนะจ๊ะบั้มพ์ฟรี
มาเถิดคนดี ของฟรีชอบไหม ๆ
เต้ยบั้มพ์สนุกถึงใจ
พี่เคยบ้างไหมจงมาช่วยตอบ ๆ
มาร้องมาบั้มพ์ ขอเชิญมาตำมาบั้มพ์ม่วน
อย่าลำล่วนหลายเด้อข้างนั่น
คุณเมาเหล้าจงระวัง
จงฟังเสียงกลอง เขาไว้
อย่าตำแฮงหลาย ยามบั้มพ์บ่าไล่
ตำแฮงหลายน้องกะสิช้ำ
เวลาบั้มพ์ให้ค่อยตำ
บั้มพ์หนาคุรพี่สองทีหน่า
โอ้ยตามตำรา บั้มพ์แน
อย่าหลงอย่าแว พอสองช้ำ ๆ
(ชาย) จงบั้มพ์ถนัดหนักหนา
ขยับเข้ามาสินวลอนงค์
พี่จะขยายเป็นวง
ตามจุดประสงค์น้องยา
ให้สนุกหนัก ไปตามตำราโอ้ยเต้ยบั้มพ์
พี่จะไม่ให้ช้ำ จังหวะพี่ตำจะทำเบา ๆ 
พี่เมานะจ๊ะคนดี แม้ตำสองทีน้องเซถลา ๆ
ไม่ใช่พี่เเกล้งมารยา ๆ
น้องเซถลาพี่คอยประคอง
พี่จะรับน้องไปตำเบา ๆ 
สองเรา มาบั้มพ์มาลองมาตำ มาบั้มพ์ค่อย ๆ
ยิ้มหวาน ๆ เด้อแม่บักน้อย ทางข้อยนี่สิค่อยตำ
ขอสูนจักคำ ขอตำจักครั้ง ขอตำทางหลัง ทางข้างอีกป่อง
พี่สุนทรสิ บ่ ให้ช้ำ ยามบั้มพ์สิค่อยสูน
พู้นหนา บ่าไหลนวลในหน่า ๆ 
โอหันคืนขอตำใหม่
โอ้หันไว ๆ ขอตำท้าย ๆ

เนื้อกลอนลำหัวหงอกหยอกสาว หมอลำสมาน-หมอลำเทียมจันทร์

(ชาย) วันนี้มาเจอะคนสวย (ซ้ำ)

รูปร่างสำรวยน่าตาอวบอั๋น 

คิ้วโก่งเป็นวงพระจันทร์ (ซ้ำ)

หูตาหน้าฟันยิ่งมองยิ่งหล่อ

พี่อยากจะขอเป็นแฟนซักคน

(หญิง) อุ๊ยตาย พูดจาชอบกล (ซ้ำ)

ชั่งไม่เหลียวดูตนดูหุ่นเจ้าของ

คุณแก่กว่าฉันเป็นกอง (ซ้ำ)

ตั้งแต่ฉันเหลียวมองมันคนละรุ่น

มันคนละหุ่นให้เลิกคิดเสียที

(ชาย) ถึงแก่ก็ไม่กี่ปี (ซ้ำ)

พูดกันดีดี พี่ได้สี่สิบสาม

เท่าไหร่อายุคนงาม หึ (ซ้ำ)

(หญิง) ช่างพูดช่างพูดช่างถามฉันพึ่งสิบห้า

สามรอบแล้วจ้ะอายุห่างกัน

(ชาย) มะพร้าว... มะพร้าว ยิ่งแก่ยิ่งมัน (ซ้ำ)

ถึงอายุห่างกัน ก็อย่าหวั่นอย่าไหว

สำคัญอยู่ที่หัวใจ (ซ้ำ)

ถ้าจะรักใคร มันห้ามไม่อยู่ เห็นใจเถิดหนูอย่าว่ารบกวน

(หญิง) เรียกพ่อถึงจะสมควร (ซ้ำ)

อย่ามาชักชวนเรียกพี่เรียกหนู

หัวใจฉันไม่เปิดประตู (ซ้ำ)

ลองร้องคิดดูอย่ามาล้อเล่น

เดี๋ยวคนจะเห็น ฉันจะละอาย

(ชาย) ถึงแก่ก็ยังไม่ยังไม่อยากตาย (ซ้ำ)

ยิ่งแต่หัวใจวายจะตายเพราะหล่อนจ๊า (หญิง อัวะ)

ถึงตายไม่เสียดายชีวา (ซ้ำ)

เพราะจะได้แก้วตาน้องมานั่งกก

เขาว่าตายบนอกดีกว่าตกน้ำตาย

(หญิง) แหม่ หน้าย่นจนจะเป็นหน้าผี (ซ้ำ)

ผมจนมีสองสียังจะมาหลอกฉัน

ไม่ตายอย่ามาหมายหลอก (ซ้ำ)

ฉันไม่มีวันจะหลงรักคนแก่

อย่ามาแยแสยักแย่ยักยัน

เอ้า ไป ไป ไป ไป ไป

(ชาย) ถึงแก่ก็ช่างหัวมัน (ซ้ำ)

แต่ว่าหัวใจฉันหนุ่มแน่นหนักหนา

ทุกทีที่เห็นแก้วตา (ซ้ำ)

คึกคักขึ้นมาเหมือนอายุสิบสี่

ถ้าไม่เชื่อพี่จะเตะปี๊บให้ดู

(หญิง) แหม่ ยิ่งดูก็ยิ่งรำคาญหู (ซ้ำ)

จะเตะปี๊บให้ดูฉันก็ไม่สน

ลูกเมียคงมีแล้วหลายคน (ซ้ำ)

อย่ามาพูดวกวนเหมือนคนเป็นบ้า

เลือกคิดเถิดหน้า เจ้าผู้หนุ่มสำราญ

(ชาย) ลูกเมียเลิกกันแต่นาน (ซ้ำ)

ทรัพย์ขายแบ่งกันได้คนละเก้าแสน (หญิง โอ้โฮ)

พี่ไปทำงานต่างแดน (ซ้ำ)

เมียพี่มีแฟน หนีตามคนใหม่ พี่ทนไม่ไหวเลยขอเลิกกัน

วันนี้ซื้อของหลายอัน (ซ้ำ)

เพื่อมาฝากแจ่มจันทร์มีทั้งสร้อยทั้งแหวน

ถ้าหากรับพี่เป็นแฟน (ซ้ำ)

พี่จะขอมอบแหวนจะขอมอบสร้อย

เงินอีกไม่น้อยอยู่ธนาคาร

(หญิง) อื้อหื้อ พี่จ๋า พี่จ๋า พี่จ๋า พี่จ๋า พี่จ๋า พี่จ๋า นี่พี่ต้องการน้องจริง ๆ หรือ

ไหนแหวนน้องขอสวมมือ (ซ้ำ)

สร้อยคอหนะหรือขอสวมดูหน่อย

ให้สวยให้ย้อยราคาเท่าไหร่

ให้หนูเสียเลยได้ไหม

หมั้นเลยเป็นไรที่รักของหนู

พี่สวมให้น้องลองดู (ซ้ำ)

สวมพอให้รู้ ขยับมาหน่อย

พี่ไม่ต้องถอยขยับเข้ามา

หยับมา แหน่เป็นหยังน้ออ้าย (ซ้ำ)

คืออยู่ไกลแท้ละน้อคุณพี่

หยับมาตี้ หยับมานั่งใกล้ ๆ

ใกล้ ๆ พู ใกล้ ใกล้ ใกล้ ๆ สิบายกะได้น้อง บ่ ว่าหยัง

ซั้นแล้วพี่นา คนงามนา

หยับมาหาแห่งงามยาดย้อย (ซ้ำ)

มาคือบ่าวซำน้อยแท้ละน้อบาดนี่

มาพูดีเอาสาแก่งแก้

มาห่มแพรผืนเดียวกับน้อง

สิให้ซายต้องเบิ่ดคืนซอดแจ้ง

ละมาคืองามแฮงแท้น้ออ้าย

(ชาย) นานวลนา นานวลนา

ผู้สาวมารยา เก่งตายแต่เว้า

ติว่าเฒ่าจังซั่นจังซี่

ละเห็นเงินเขามีพี่จ้ะพี่จ้า

เฒ่าซำตาละยังว่าพี่พี่

ซวนขึ้นแท็คซี่ขี่สามล้อ

คะมั้งคะมอแล่นนำก้น เล่นนำก้น เล่นนำก้น...

(หญิง) แหม่ ดูถูกน้ำใจผู้หญิงเกินไปแล้วคุณ

แกะโดย มาร์กซ์ ณ จ๊ะ

เนื้อกลอนลำใครว่าหญิงดีกว่าชาย - หมอลำเคน ดาเหลา

     โอ โอ้ โอม... โอ๊ละน้อ... ละฟ้าเอ๊ยฟ้าฮ้องฮวน จังแม่นหมอเคนมวนในอกในใจ เห็นหมอลำใคใคลำกล้าลำกัน ให้เพิ่นสูนเพิ่นสั่นเข้ามาใส่ดีดี เคน บ่ ตี บ่ ซัด บ่ ต้องมัดแขนขา ให้ถีบมาเตะมาหมัดสอยหมัดฮุกให้ลุกลวกคือไฟ เคน บ่ เฮ็ดจังดอกสิหลับตาเสยให้เพิ่มลึ่งเพิ่นเคยหมัดศอกหมัดเขา กำแต่คองูเห่าละหมอบอยู่เต๋เซกระโดดลุกมาเต๋จังสิบู้ยฮูเงียวเพิ่นลงฮ้าน โอย... ละน้อ... หล่าเอย สวยแล้ว

     ละแม่นว่าเด้อนายจังมาฟังเอาแน่เฒ่าแก่ทั้งหลาย เขาว่าหญิงนะดีกว่าคนซายเข้าใจหรือ บ่ ว่าแม่ดีกว่าพ่อเพิ่นนี่จ็องหอง คุณแม่มีสิบสองกะว่าดีกว่าพ่อ ได้เสียแตกปลาค้อเขาแล้วลืมคุณ แม่นผูใด๋ปันมูนให้โตผีบ้า ไผปันตาปันหน้าปันปากปันคอให้โตเว้าวอวอนี่ตี้ไผกอ กะเดี๋ยวนี่แต่พอนั่นตั๊วสาสม เอาแนวสีกลมกลมคือปลาค้อกั้ง ป่อนเข้าใส่บั้งให้น้ำมันไหลจังได้มีหัวใจออกมาซั่นตัว จังแม่นคนขี่ซัวลืมคุณลืมโน ค้อนสิดึงหัวโผซ่ำตี๊จักบาด ย้อนมันเว้าประมาทคุณพ่อดีหลาย แม่นหยังดีกว่าซายเว้ามาเบิ่งแน่ซังมาอวดแต่แม่ดีลื่นดีเกิน ไผสิสันละเสินคือโตลองเว้า ความเพิ่มเลาแม่น้ำแม่ไน แม่ขี้ฟืนขี้ไฟนั่นตี้มาอ้าง แม่ขั่นไดขั่นล่าง แม่น้ำลำคลอง ฮอดแม่โขงแม่ของนั่นตี้เพิ่นว่า เป็นจังซี่ดอกฮาแม่ครกแม่คี กว่าสิมีนิทานว่าไว้คันแต่พ่อใหญ่นิปู่สังกะสาเพิ่นได้แต่งขึ้นมาแนวครกตำเข่า เหตุที่ใส่ซือเจ้าของอยู่นำดิน มันเป็นของเอาตีนเหยียบหยันทุกซัม แม่ครกมันอยู่ต่ำของเหยียบของยี จังเอานามสตรีใส่ลงไปไว้ จากกันแล้วฟังกลอนอีกนัม เคนหมอลำสิจั้มเซินให้ต่อกลอน สมมอควันซ่วนไว้สาก่อนทอนั้นเอย...

แกะโดย มารกซ์ ณ จ๊ะ