หมอลำอ่อนสี โอ๋ย แม่นน้อนาง จังว่าการลำแย้ง
แม่นชิงกันละแม่นยาดแย่ง
สองคนลำละแม่นโต้แย้ง
ซิงซู้เว้าแข่งกลอน
คนนึงนั้นเรียกซื่อกะแม่นหมอเคน
จังว่าคนที่สอง กะอ่อนศรีกะแม่นเป็นเพ้า
กะจังว่าคนสามนั้นกะนางบุญยืนกะแม่นเป็นซื่อ
กะจื้อไว้เด้อพี่น้องที่เคยลำละแม่นยาดซู้
ผู้เส็งแย้งเจ้าแข่งกลอน นั่นละนาละนวลน่า นาผู้คิงบางเอ่ย
หมอลำเคน บุญนี่แม่นยืนเอ๊ย ให้เจ้าถือความหมั่น ให้ขันตินิเจ้าตั้งเที่ยง
นิคำนิแม่นพอเงี่ยงกะเด้ออีนางให้เจ้าค้อยคอยอ้ายแม่นผู้เดียว
จังว่าเหลียวเห็นหน้า นั่นพี่อ่อนสีนั่นเป็นลาละ ซิไปหัวซานี่ผู้จังซั่น
มาเอาข่อยผู้จังงาม นั่นละนานวลนา หนาเจ้าคิงเจ้าบางเอ๊ย หนาแม่นเจ้าคิงบางเอ่ย
หมอลำบุญยืน โอ้ละจังว่าน้อ จังว่าสาวทางลำ เปรียบเหมือนดังหอยน้อย ไพผ่านั่นแม่นปอขิน จังว่าไผซิงได้ เป็นเมียเจ้าของท่าน ละคันไผชิงกะละแม่นบ่ได้ สิเป็นซู้ซูคน นี่ละนานวลหน่า อย่าหลงหารือกันนา รักกันมาแต่ดนเอ่ย ๆ
หมอลำอ่อนสี แหล้แม่นสาวเอ๊ย จังว่าน้อง น้องสาวให้มาเอากับอ้าย ขั้นซายลำไปเป็นคู่ เอาอ่อนสีกะผู้ขี่ล่าย ไปนอนซ้อนเจ้าฮวมเตียง กะจังว่าเอากับอ้าย กะซายหมอลำเข้าก่อน สิเทิงนอนละแม่นบ่อนน้องไปนอนซ้อนฮวมกัน นี่ละนา นี่นวลหน่า นาผู้คิงบางเอ๊ย หนาผู้คิงบางเอ่ย
หมอลำเคน สาวแม่นบุญยืน ให้เจ้าลงไปหมั่นละตกลงกันกับพี่ซาไป๊ เคนสิไถหนิแม่นหอแบ่งค์ ประสงค์ตั้งแม่นแต่งดอง เอิ่นเอาพวกพี่น้อง ที่มานั่งฟังลำ มาประจำหนิเป็นล้าก แต่งดองสองก้ำ จังว่าของประจำ ละพี่ก็หามาไว้ สิเอาจำแม่นปานได๋ ให้บอกอ้ายคนซื่อ ให้มันเห็นกะละแม่นบ่อนจือ บาดสิตกหนิแม่นทอดเลี้ยงจำไว้แม่นใส่ใจ นั่นดอกละนานวลหน่า หวานในในกระตาเอ้ย หอมกลิ่นมาแต่ไกลเอ่ย
