ກອນລຳຍາວສັບເຕີ້ຍ-ໝໍລຳວັນນາ ແກ້ວພິລົມ-เนื้อกลอนลำยาวสลับเต้ย-หมอลำวันนา แก้วพิลม


โอ่ย... น้ำเอ๊ยน้ำ เพิ่นว่าล่นห่วย ล่ะฝนบ่ฮวยน้ำออกแก่ง ล่ะมาบัดนี้เบิ่งขบวนนาแซง ขยายแฮงฮอบด้าน ซลประทานเป่งเข้า ขันเอาน้ำ เข้าใส่นา... เข้านา... เออ... โอ... โอ้ย... ล่ะหน่าย

ล่ะมาบัดนี้ ดีใจเด๊ยามพี่มาเห็นหน้าสาวดาราระบอบใหม่ เหลียวเบิ่งขาวใน ๆ ด้านจิตใจส่องแจ้ง คันแยงแล้วเบื่อบ่เป็น อกพี่เต้น ใจเขม่นเมาคึด มืดตะกึดในทรวงห่วงนางบ่มีแล้ว เหลียวเบิ่งใสคือแก้วมณีแววใสส่อง ไผเด๊น้อ ไผเด๊น้อ สิได้เป็นเจ้าของทองอัตราค่าล้านบานหน้านั่งเสวย ล่ะบ่แม่นเย้ยดอกเยยว่าหาจา แหละคนผู้มาฟังลำ กะว่านำคืออ้าย มาเสียดายแต่ฮ้างกายซายเฒ่า มันบ่สมควรเอาผู้โตเจ้ายังหนุ่ม ย่านหลายเด๊ ย่านเลี้ยงนางบ่กุ้มกุมฆ่าด่าตี อันหนึ่งนี้อ้ายพี่ผัดมีเมีย ย่านมันเสียฐานะครอบครัวที่เคยซ้อน ล่ะพี่มีหมอนหมุนแล้ว บ่มีแนวสิคิดใหม่ ล่ะยามพี่มาแต่ไฮ่ ลูกกะแล่นมาหา ล่ะยามพี่มาแต่นาลูกกะแล่นมาต้อน เถิงยามนอนมันกะแอ่ว ล่ะมาเสียดาเด๊น้อ พี่มีเมียก่อนแล้ว พะนางแก้วอย่าห่วงนำ ล่ะมาเห็นพั้วดอกล่ำ เกิดผิดซ้ำบ่ทันกัน แสงตะวันกับเดือนแม่นเลื่อนมาคนมื่อ สมเปรียบคือซายเฒ่า ผมจนแซมดอกเลา ยิ่งเห็นเจ้ารุ่นใหม่ เกิดผิดไวใหญ่ต่างรุ่นบุญข่อยนั่นบ่เถิง ล่ะใสเลิง ๆ งามโก้ ตนโตน้องกะค่อง เด้อแม่สาวนวลทองน้องอย่าลืมพี่ต้านขานเว่าต่อพะนาง แหละเก้าสิฮ้างสิบสิฮ้าง ฮ้างแต่ไฮ่นาสวนพุ้นเด้อ แหละส่วนว่าสองคนเฮา อย่าได้เพพังม่าง คันมันจางคือน้ำให้เอาเกลือลงตื่ม คันมันซึมก็ให้ซึมตั้งแต่ส่างใจน้องอย่าสิซึม ล่ะจิตของอ้ายปลาบปลื้มยามสิจากนางหนี ล่ะพี่บ่มีแนวใด๋สิสั่งนางเอาไว้ มีแต่ดวงใจอ้ายเป็นเวิน ๆ...  เป็นเวิน ๆ ยามไกลห่าง... นางสิหนีจากแล้ว โอ้ตนแก้ว... จงเจริญ จงเจริญ... เออ... โอ... โอ้ย... ละหน่า

สาวแม่นนวลนาง คันเหลียวเห็นหน่า แสงตาพวยหวะท่อง ยังมีสองหรือเป็นแม่ฮ้าง ค้างซุ่แล้วจังมา หรือยังคายังคาเจ้าเครือห้อย เครือกลอยแล้วผูเจ้ากลางเลา ยังคาเซียซะน้อต่อเล่า ยังคาเข่าอังซาง จังว่าบ้านหมอลำอ้ายมันเป็นพ่อฮ้าง คันฮ้างอย่าอย่าลาหนี ใกล้บุดดีเจ้าเมียแพง แต่แลงเจ้าวานนี่ ขั่นนางมีผัวซ้อน มานอนซอนซ่อนใต้ไหล่ โอ้เจ้านี่เดอพะนางเอ๊ย  ถ้าผัวนางล่ะมานั่งใกล้ ๆ ใกล้ ๆ ใกล้ ๆ ใกล้ ๆ อภัยให้พี่ซูแนว ซั่นแล้วน้องนา ซั่นแล้วน้องนา นวล ๆ หนี่นา ละนา ผู้นวล ๆ นี่หน่า ผัวบ่มาป๋าไว้อยู่ฮ้าน มาลำเถิงบ้านหมานเว่าหลอกต้ม อย่าหวานคารมหลายตี๊น้อง หลายตี๊น้อง

สาวแม่นนวลนาง สาวนี่แม่นวลนาง ฟังเสียงพะนางเว่า เออเอาเว่าค่อย ๆ ย่านเมียอ้ายด่าป้อย ย่านเมียข่อยด่าตี อันสองตีคันตีซายเฒ่า เด็ดเฮาโอ้ยย่านบ่ซ่วง เซียงขวางย่านแต่บ่พ่อ ตีหม่อย่านแต่บ่เป็น แนวบ่เห็นกับหน่า บ่เห็นกับตาน้องโหลดบ่เซื่อ หมากเดื่อกะยังปนหมากแค่ง ขิงแคงกะยังจ้ำปนกุ้ง คนซำลุงเอาสาวซำน้อย กะยังค่อยฮักกัน โอ้พัน พัน ๆ พวกเฮาพัวพันฮักกันแล้วหนา เอาแล้วไปพัฒนา ฟ่าวสร้างฟ่าวสาทำมาหากิน เฮ็ดให้ทรัพย์สินอุดมมั่งมี มันดี ดีแล้ว มันดี ดีแล้ว บ่อยากได้แนวอ้ายกะซาง วันนาลำผัดเป็นพ่อฮ้าง กายข้างแม่นทั้งสอง จังว่าวันหมอลำอ้ายอยากเว่าต่อน้องคันน้องบ่ส่องเจ้ามองหา ลาหนีไปก่อนเด้อนาง ห่างเมือก่อนเด้อน้อง บ่หวังครองเอาได้ สิลาไปฮอดบ้านเต่า เจ้าพี่เดอเอ้ยพะนางเอ๊ย น้องติอ้ายว่าเฒ่า เซาแล้วบ่เกี่ยวพัน ท่อนั่นแหล่วนาผูนวล ๆ หนี่หน่า ละนาผูนวล ๆ หนี่หน่า พี่ขอไปแล้ว โอพี่ขอลาเจ้าไปแล้ว

ท่านใดฟังช่วงเต้ยออกโปรดจงชี้แนะแก้ไขหน่อยครับผม ฟังไม่ได้ศัพท์จริง ๆ ครับ

เนื้อกลอนลำซิ่งหนิงหน่อง-หนิงหน่อง เพชรพิณทอง

อาวล่ะห่านี่ ห่านี่ ผมสิมีความเว่าวาจาบอกกล่าว ผู้สาวแม่ฮ่างฟังไว้แนเด้อ บ่เยิ่นเย่อให้ถ่วงเวลา ปาฐกถาหน่อยเดียวพอฮู้ เรื่องครูไปมักลูกศิษย์ ลูกศิษย์เป็นลูกภารโรง ภารโรงผัดแม่นน้อง เจ้าของผัดแม่นพี่ภารโรง เอ้างง งง งง งง งง เอ้างง งง งง งง งง งงแสนงงงงงงนี่น้อ หลานกะด้อยังงอไปมักอยู่ คุณครูห่าล้ำทำเรื่องเสื่อมเสีย โพดกะเดี้ยดอกครับอาจารย์ ลูกหลานยังเอา ลูกหลานยังเอา น้อครูหน่อ น้อครูหน่อ น้อน้อครูหน่อ

พอทีเถิดหนา อย่าทำอีกเลย ครูเอ๋ยขอเตือน สถาบันปิ้นต่อเตือนปิ้นแป ประเดี๋ยวสิแย่เกิดเรื่องทั่วไทย จังไรล่ะยกให้หนิงหน่อย สิมัวสิหมองกะบ่ต้องเป็นห่วง แต่คุณครูผมขอประท่วง ขอห้ามอย่าเฮ็ดเลย นั่นละนานางหน่า หางตาเบิดเจอะเบิดเจ้ย อยากเมือเป็นเขยบ้านอีแม่น้อง สินสอดค่าดองแพงอ้ายบ่ย่าน ให้นอนเฝ้าบ้านเบิดมื่อกะได้ ต้องการแนวใด๋ตามใจอีน้อง บ่ให้มัวหมองหากได้กับอ้าย ฟ้าดินสลาย... บ่ลืม... เจ้า