ฟังลำ
เอ๊ออันนี่ล่ะเพิ่นจังว่าออกพรรษาลาพระเจ้าสิบเอ็ดเพ็งลงล่วง น้ำออกเหมยหยาดหย่อยเย็นจ้อยผ้าห่มนวม นกแจนแวนแจแจฮ้องยามอรุณพ้นฮุ่ง ยูงและหี้นเบิดสิ้นกะบ่มี ลมปี่น้อยพัดปั่นตีฟอง น้ำในหนองละลอกฟองเฟือนฟ่ง บัวบานบ้างในหนองเปื่องแล้วปั่น ผักกะหน่องอีแบ้บานกุ้มตาฝั่งหนอง มองไปหัวนาพุ่นข้าวดอมวยก้มซ็อมซอ รอแต่เกี่ยวสิเกี้ยวหลาวซ่วนเข้าใส่ลาน เห็นกกตาลเทินเท่ออยู่หัวนาควกคาก นกกระจิบกระจาบน้อย... คอยเฝ้าส่องแต่ฮวง กลางคืนเดือนหงายแจ้ง กลางเว็นผัดบ่ส่อง ยามกลางคืนได้ผ่านผ่ายดาวดั่งผัดส่องสี ฝูงนารีกำลังขึ้นชายงามกำลังหนุ่ม พากันถือดอกไม้ ฮวงข้าวแม่นถ่องเถียน... ธูปพร่ำพร้อมสู้วัดบูชาไฟ ประเพณีไทยเฮาตั้งแต่โบราณพุ่น บุญออกพรรษามาถึงแล้ว สังโฆเทศน์โปรด ตีกลองดังตุ้มตั้ม ตุ้มตั้ม คนเฒ่าก็หลั่งไหล จัดแจงไว้ของแจกเทพาน หวังสวรรค์นิรพานซู่คนมวลพร้อม บัดนี้หันมาเว้าคนเฮาได้ห่าวซื่น พากันตื่นตั้งแต่เซ่าคนเฒ่าได้ซื่นบาน จารย์ซาถิ่มไลศีลสิกบวชใหม่ ได้พรรษาหนึ่งถ่อนั่น... อยากลาล่ำว่าหล่วงหนี เหมิดความเพียรศีลสร้างหันมาทางโลกและเพศ สงฆเจ้าสิมาเข้าแม่นสู่โยม ลมหนาวมาพานต้อง บุญกฐินกะเลยฮอด ทำทานเททอดไว้บุญสิหยู่แม่นส่งนำ... กลางคืนฟังลำแล้ว กลางเว็นเมือง่วงต่อ เกี่ยวข้าวดอกะบ่ได้ ไปนอนเทิ่งดอกอยู่เถียง จูงควายตู้นำคันนาปากเป่าปี่ ตักปลาแดกต่วง ต่วง ตำส่มหมากบักกอ กลางเว็นนอลำเต้ยเสียงเลย เลย... เต้ยผู้บ่าว... ใจผู้สาวซ่ำน้อยกับแม่ฮ่างบ่ต่างกัน ปานใด๋น้อสิเห็นหน่าจดหมายมากะไคแน แฟนลางคนบ่อยู่ใกล้ปักษ์ใต้โหลดอยู่ไกล ผู้ลางคนไปหาค้าหาทำงานมิดจี่หลี คันจดหมายกะมิดจ้อย... นั่นคอยแล้ว... อ้ายบ่มา... นั่นคอยแล้ว... อ้ายบ่มา... โอ๊ยนา... โอ๊ย...หน่อ...