เนื้อกลอนลำเศรษฐกิจ (ผู้แกะตั้งเอง) - หมอลำทองอินทร์ รุ่งเรือง

ตั้งแต่นาที่ 52:30 เป็นต้นไปครับ

โอย... ฟ้าเอ๊ยฟ้าฮ้องแล้ง เศรษฐกิจมันแพงอันแนวแบงค์บ่เป็นค่า ล่ะการครองชีพนานาซ่างมาสูงอยู่เจิ่นเทิ่น... แบงค์... ค่าบ่หลาย น้อล่ะนาย... ละหน่าม

เหลวบาดนี่ โลกคนเฮาสูมื่อนี่ก้าวเข้าสู่ความเจริญเด้อพี่น้อง เกินว่าศิวิไลซ์แฮงผู้แต่งโตโซว์ร่าง ย่างนำทางบ่เห็นหญ้าสิมาคลุมหุ้มห่อ ไผน้อมัวแต่คร้านบ่ทันบ้านดอกอื่นเขา ล่ะฟ่าวแนเด๋อฟ่าวตื่นเดิกเด้อลุกเซ้าหาข้าวใส่ในพุงเด้อพี่น้อง พยุงโตไปตามยุคเมื่อสมัยเจริญแล้ว อย่าสิมัวเมายุ่งนำตัณหามัวมืดโลภโกรธหลงจงหลีกเว้น ให้เอาถิ่มอย่าห่วงหา เด้อพ่อลุงเด้อแม่ป้าให้บอกลูกสอนหลานนี่แหล่ว ฟ่าวขวนขวายหามาเรื่องวิชาดอกความรู้ คันบ่มีความฮู้สิเอาหยังไปสู่เพิ่น สู่กับความเจริญ สู่ความเห็นแก่โต ของคนเฮาสูมื่อนี่ดอกมีล้นดอกอังหลาย ผมขอบอกน้องอ้ายเฮาต้องเพิ่งเด้อโตเองนี่แหล่ว เอาโตไผโตมันสิเพิ่งกันบ่มีได้ จงทำใจให้หนักแน่น อย่าคลอนแคลนเจ้าไหวหวั่น ล่ะเดียวนี่เขาไปเที่ยวฮอดดวงจันทร์ เฮาสิมัวต่ำต้อย ให้มันด้อย... อยู่เฮ็ดหยัง น้อล่ะนาย... ละหน่าม

ท่านใดพอทราบชื่อกลอนนี้แนะนำมาได้เลยนะครับ

เนื้อกลอนลำเต้ยหวานอารมณ์-หมอลำบุญเพ็ง ไฝผิวชัย

โอ่เจ้าพี่หมอลำ จังแม่นพี่ซายลำ สัจจะนั่นผู้ซายนี่นั่นบ่มีทางสิเซื่อ ชาตินี่แนวดอกเดื่อ ล่ะมันบ่บานแม่นนี่อยู่ต้น ตนนางน้องบ่เซื่อคน หมากกาเลาหุ่มก้น นั่นนกยางก่ำนั่นเจ้าคือกา จังสิมีสัจจะและบ่อนผู่ซายแม่นนี่มาเว่า เขาว่าของหวานนั่น นั่นบุญเพ็งนั่นได้เคยผ่าน หวานน้ำตาลน้ำอ้อย หวานจ้อยแม่นบ่ดน บัดหวานลมไซล่อ หวานในคอนั่นบ่มีออก เว่าดอกล็กดอกน้อย จนหม่อยลาแมงนำ นี่นั่นละนานี่นวลหน่า โอ้หอมกลิ่นมาแต่ไกลเอ๊ย หอมกลิ่นมาแต่ไกลเอ่ย

โอ่เจ้าพี่ซายเอ๊ย สัจจะนั่นผู้ซายนี่ นั่นบ่มีทางสิเซื่อ ชาตินี่แนวหมากเดื่อ นั่นว่าบ่แม่นนี่ผู้ต้อง แมลงดั้นนั่นเจ้าอยู่ใน ของใส ๆ แม่นแก้ว ของดำ ๆ นั่นแม่นถ่าน ความสังหารผู้ซาย ตัวะแต่หญิงหลอกล่อ พอให้แม่นละสุม จังว่าตัวะนางหลุ่ม นี่หลงลมล่มก่อนแลน ตัวะนางไปได้ซู่ มาแล้วแม่นบ่เอา นี่ดอกว่านานี่นวลหน่า โอนาเลาคีงบางหนา โอ้หนาเลาคีงบางเอ่ย

โอ่เจ้าพี่ซายเอ๊ย จังแม่พี่หมอลำ เจ้าหักอุปนี่ปาโลกน์เว่า นั่นว่ากระต่ายมีเขา ซางสิสนเคาแปง นั่นว่ามดแดงนั่นนี่มีลิ้น เจ้าหักตัวะกินอ้อย สิป๋าฮอยไว้ให้ตุ่น บุญชูอ้ายหนี่เอ๊ยนางฮู่จักนั่นบ่แพ้แหล่ว หนองเจ้านั่นแม่นแซ่ปอ นางฮู่จักนั่นบ่แพ่แหล่วหนองปอบ่อนเจ้าแซ่ แหว่านลงใส่น้ำ ประสงค์ตั้งนั่นเจ้าต่อปลา สิวบ่คาแหสร้อย อย่าหวังพลอยสิได้ป่น นั่นแม่น้ำมูลบ่อ้น คนแหล่วแม่นบ่เอา นี่นั่นละนานวลหน่า เว่ากันมาว่าสิได้กะบ่ได้ สิหนีไปไทยบ่มาจ้อย

โอ่เจ้าพี่หมอลำ จังแม่่นเมือนำบ่ นั่นเมือนำเจ้าน้องบ่ คันแม่นเมือนำบ่ นั่นเมือนำเจ้าน้องบ่ คันแม่นเมือนำน้องบุญเพ็งนางบ่ให้ย่าง นางสิหาบ่วงคล้องคออ้ายแม่นแก่เมือ นี่นั่นลานานวลหน่า หอมกลิ่นมาอยากดมเด๊ หอมกลิ่นมาอยากดมเด้...เด่

เต้ยแดนลาว-หมอลำทองลือ-หมอลำนาคแก้ว แสนทวีสุข

หมอลำทองลือ โอ๊ยนี่ละแม่นน้อนาง จังว่าหล่านี่ล่ะแม่นคำเอ๊ย จังว่าจาตามเรื่องแดนลาวตั้งแต่เก่า เขตภูเขาหิมาลัย อ่าวเหนือแม่นเฝือข่าง ทางเวียนจันทน์กะละแม่นล้านซ่าง หลวงพระบางเนานั่ง มีกษัตริย์นี่ละแม่นอยู่เฝ่า เป็นเจ้านี่ล่ะแม่นเข้มแข็ง นั่นละนา ละนางหน่า หงส์ลอยเวียนเดือนเอ๊ย

หมอลำนาคแก้ว แน่ละว่าพี่เอ๊ย คันพี่เว่าเจ้าว่าจังซั่น ก็หักแม่นว่าความสา นางสิจาเป็นกลอน ต่อลองเจ้าสองซั่น นางสิพรรณนาเรื่อง เวียงจันทน์ล่ะแต่ชั่นเก่า คราวสมัยว่าแต่เค้า คนเฒ่าล่ะว่ากล่าวมา นับว่าของมีพื้นทวีปถิ่นว่าดินลาว ฝูงหมู่ซาวลาวกาว ส่าวนาว่าตากล้า จังว่างัวควายม้าแนวใดกะได้ปล่อย บ่มีไผได้เลี้ยง เซียงไว้ว่าทุกวัน นั่นล่ะนานวลหน่า หงส์เจ้าลอยบนเอ๊ย หงส์เจ้าลอยบนฟ้า

หมอลำทองลือ โอ้ยนี่ละแม่นน้อนาง จังว่าหล่านี่ละแม่นคำเอ๊ย จังว่าจาตามเรื่อง เวียงจันทน์แต่พ่อแม่ เสียขี้ไหมกับตองเจ้าหลิ่มซี แม่นตีฆ้อน พากันลำกันฟ้อน เฮฮาเต็มตาหล่าง บ่ซ่างเป็นนี่ละแม่นวาทนั่น ซั่งเป็นนี่ละแม่นวาทนี่ คือแท้แม่นแต่หลัง จังว่าหวังใจแท้ เมืองไทยแม่นหลายอย่าง เมืองลาวอยู่ฝั่งนั่น ใจข้าแม่นต่างหลัง นั่นล่ะนาละนางหน่า ดอกนาเลาคิงบางเอ่ย

หมอลำนาคแก้ว แม่ว่าตอนสอง พี่ทองลือแม่นจาแล้ว นาคแก้วนางกะสิว่า สมพอล่ะแม่นมาดว่า เดินหน่าหน่าว่าต่อไป เว่าทางการค้าขาย กะบ่มีเจ้าผู้กล้า ล่อลวงเว่าลวงปด บ่มีไผใจคดใส่กันว่าทั้งเสี้ยว บ่มีการเสิงเสี่ยวนั่นอัฐไพล่ะว่าแบงค์จายมันมีหลายแต่เงินหมากคอบ พอแล้วว่าท่อนี่ นั่นละนานวลหน่า ชู้ยากแต่ใจเอ๊ย บุญบ่เคยมีหน่า

ส่าวนา (สำเนียงจริง ๆ จะอยู่ประมาณเสียงตรี) ก่อร่างสร้างเป็นนาขึ้นมา, บุกเบิกให้เป็นนา
เซียง (ผมหาคำที่ออกเสียงใกล้เคียงไม่ได้ ถ้าพูดสำเนียงไทยก็น่าจะเป็น เสี่ยง) ซ่อน
ใครฟังเป็นอย่างอื่น หรือรู้ว่าศัพท์คำไหนควรจะเป็นคำไหนแนะนำด้วยนะครับ โดยเฉพาะช่วงหลัง ๆ ของหมดลำนาคแก้ว