ฟังลำ
โอ่เจ้าพี่หมอลำ จังแม่นพี่ซายลำ สัจจะนั่นผู้ซายนี่นั่นบ่มีทางสิเซื่อ ชาตินี่แนวดอกเดื่อ ล่ะมันบ่บานแม่นนี่อยู่ต้น ตนนางน้องบ่เซื่อคน หมากกาเลาหุ่มก้น นั่นนกยางก่ำนั่นเจ้าคือกา จังสิมีสัจจะและบ่อนผู่ซายแม่นนี่มาเว่า เขาว่าของหวานนั่น นั่นบุญเพ็งนั่นได้เคยผ่าน หวานน้ำตาลน้ำอ้อย หวานจ้อยแม่นบ่ดน บัดหวานลมไซล่อ หวานในคอนั่นบ่มีออก เว่าดอกล็กดอกน้อย จนหม่อยลาแมงนำ นี่นั่นละนานี่นวลหน่า โอ้หอมกลิ่นมาแต่ไกลเอ๊ย หอมกลิ่นมาแต่ไกลเอ่ยโอ่เจ้าพี่ซายเอ๊ย สัจจะนั่นผู้ซายนี่ นั่นบ่มีทางสิเซื่อ ชาตินี่แนวหมากเดื่อ นั่นว่าบ่แม่นนี่ผู้ต้อง แมลงดั้นนั่นเจ้าอยู่ใน ของใส ๆ แม่นแก้ว ของดำ ๆ นั่นแม่นถ่าน ความสังหารผู้ซาย ตัวะแต่หญิงหลอกล่อ พอให้แม่นละสุม จังว่าตัวะนางหลุ่ม นี่หลงลมล่มก่อนแลน ตัวะนางไปได้ซู่ มาแล้วแม่นบ่เอา นี่ดอกว่านานี่นวลหน่า โอนาเลาคีงบางหนา โอ้หนาเลาคีงบางเอ่ย
โอ่เจ้าพี่ซายเอ๊ย จังแม่พี่หมอลำ เจ้าหักอุปนี่ปาโลกน์เว่า นั่นว่ากระต่ายมีเขา ซางสิสนเคาแปง นั่นว่ามดแดงนั่นนี่มีลิ้น เจ้าหักตัวะกินอ้อย สิป๋าฮอยไว้ให้ตุ่น บุญชูอ้ายหนี่เอ๊ยนางฮู่จักนั่นบ่แพ้แหล่ว หนองเจ้านั่นแม่นแซ่ปอ นางฮู่จักนั่นบ่แพ่แหล่วหนองปอบ่อนเจ้าแซ่ แหว่านลงใส่น้ำ ประสงค์ตั้งนั่นเจ้าต่อปลา สิวบ่คาแหสร้อย อย่าหวังพลอยสิได้ป่น นั่นแม่น้ำมูลบ่อ้น คนแหล่วแม่นบ่เอา นี่นั่นละนานวลหน่า เว่ากันมาว่าสิได้กะบ่ได้ สิหนีไปไทยบ่มาจ้อย
โอ่เจ้าพี่หมอลำ จังแม่่นเมือนำบ่ นั่นเมือนำเจ้าน้องบ่ คันแม่นเมือนำบ่ นั่นเมือนำเจ้าน้องบ่ คันแม่นเมือนำน้องบุญเพ็งนางบ่ให้ย่าง นางสิหาบ่วงคล้องคออ้ายแม่นแก่เมือ นี่นั่นลานานวลหน่า หอมกลิ่นมาอยากดมเด๊ หอมกลิ่นมาอยากดมเด้...เด่