ฟังลำ
ละแม่นว่าเด้อนายจังมาฟังเอาแน่เฒ่าแก่ทั้งหลาย เขาว่าหญิงนะดีกว่าคนซายเข้าใจหรือ บ่ ว่าแม่ดีกว่าพ่อเพิ่นนี่จ็องหอง คุณแม่มีสิบสองกะว่าดีกว่าพ่อ ได้เสียแตกปลาค้อเขาแล้วลืมคุณ แม่นผูใด๋ปันมูนให้โตผีบ้า ไผปันตาปันหน้าปันปากปันคอให้โตเว้าวอวอนี่ตี้ไผกอ กะเดี๋ยวนี่แต่พอนั่นตั๊วสาสม เอาแนวสีกลมกลมคือปลาค้อกั้ง ป่อนเข้าใส่บั้งให้น้ำมันไหลจังได้มีหัวใจออกมาซั่นตัว จังแม่นคนขี่ซัวลืมคุณลืมโน ค้อนสิดึงหัวโผซ่ำตี๊จักบาด ย้อนมันเว้าประมาทคุณพ่อดีหลาย แม่นหยังดีกว่าซายเว้ามาเบิ่งแน่ซังมาอวดแต่แม่ดีลื่นดีเกิน ไผสิสันละเสินคือโตลองเว้า ความเพิ่มเลาแม่น้ำแม่ไน แม่ขี้ฟืนขี้ไฟนั่นตี้มาอ้าง แม่ขั่นไดขั่นล่าง แม่น้ำลำคลอง ฮอดแม่โขงแม่ของนั่นตี้เพิ่นว่า เป็นจังซี่ดอกฮาแม่ครกแม่คี กว่าสิมีนิทานว่าไว้คันแต่พ่อใหญ่นิปู่สังกะสาเพิ่นได้แต่งขึ้นมาแนวครกตำเข่า เหตุที่ใส่ซือเจ้าของอยู่นำดิน มันเป็นของเอาตีนเหยียบหยันทุกซัม แม่ครกมันอยู่ต่ำของเหยียบของยี จังเอานามสตรีใส่ลงไปไว้ จากกันแล้วฟังกลอนอีกนัม เคนหมอลำสิจั้มเซินให้ต่อกลอน สมมอควันซ่วนไว้สาก่อนทอนั้นเอย...