ฟังลำ
โอ่ละพี่ชายเอ๊ย
เจ้าโปทิพนี่พระยอดไม้ ต้นต่ำนั่นสะใบหนา สกุณางอยคอนให้เพิ่งเอาแม่นหายฮ้อย
ยามเมื่ออาวรณ์โอ้สกุณาเจ้าได้ป่า ได้บินมากะละแม่นเข้าต้น สิให้เจ้าห่มหนา
จังว่าน้องนี่หน่า เปรียบดังกะสกุณา พี่บ่เมตตาจิต กะส่วนสิพลอยขะนอนเยื่อน
เหมือนกับสกุณาร่อน บินไปกะในอากาศ ขาดตูโขกะละแม่นต้นไม้ สิบินได้บ่ไหว
นั่นละนานวลหน่า กางเกงนั่งละคือบั้งไม้ไผ่ ห่ากินไตผู้ซายเอ่ย
สาวแม่นคำนาง
คันฝนตกนี่ฟ้าฮ่ำฮ้อง ให้พี่ดำคอยไผ นี่บาดนี่เบดทางไกล ล่ะนกกาเวา... มันฮ้อง
มีคองคอยถ่านี่นางบุญแก้วปอยหล่อย ลูกเป็นศรีนี่แม่นน้อย ๆ คำเฟี่ยงแม่นดังสิงห์
นั่นดอกว่านานี่นวลหน่า สาวบุญยืนนุ่งสิ่นจ้อน ๆ เคียดให้แม่ล่ะบ่เกียฮอดม่อน
ค้อนติดหัวคั่วหาด้งม่อน หลงบ่อนนอนไปเกียกบ่อนพี่อ้าย เขาบายเอามันซ่ำ
อีหีตำน้อมึงเอ่ย...
โอ้ล่ะพี่ชายเอ๊ย
จังว่าฟังเสียงฟ้า ฝนละพาเจ้าฮ้องสั่ง เสียงมันดังกะละแม่นตึ่งตั้ง
ใจน้องแม่น่หวั่นไหว จังว่าสาวนางลำ นางมีแนวเห็นอ้ม พ่อสมพมเจ้าเนื้ออ่อน
จังว่าแนวจอนฟอนมันบ่ทมกะละแม่นสากสั้น สิหลีงเข้าอยู่ดง นั่นละนานวลหน่า
บ่าวหมอลำนุ่งส่งจ้อน ๆ เคียดให้พ่อกะบ่ไปจับซ่อน หลงบ่อนนอนไปเหยียบแม่หน่า
ห่ากินตาเจ้ามึงเอ่ย
สาวแม่นบุญยืน
จังว่าฟังเสียงเว่าจังหาความเจ้าเสียดใส่ ว่าจังสั้นนี่แม่นจังซี่
มีเรื่อยแต่พี่เคน จังใด๋กะสิเป็นนำก้น นำนางเบิดทุกอย่าง นั่นบ่มีวางดีดี้
นำก้นอยู่บ่ถอย คันแม่นเว่าน้อย ๆ กะสิว่านี่แม่นนำหลัง แถมสิซังกะบ่งึด
นี่บ่าวพี่ซายที่ใส่น้อง จังว่าทองนี่ละแม่นคำอีก นี่สิบ่เต็มใจต่อ
โอ๋ละนอตั้งแต่พี่เอ่ย ลำเข่าแม่นใส่กัน นั่นดอกว่านานวลหน่า ละนานี่นวลหน่า
กินแกงกบละมันนบโจ้โก้ กินแกงเขียดล่ะมันเหยียดคิ่งนิ่ง
นุ่งเสื้ออิ้งฮัดนมอ้อนต้อน อยากนอนนำอีนางเด่...