ฟังลำ
แม่นว่าน้อนาย จังว่าฟังเด้อเจ้าคุณพ่อศรัทธี ตั้งแต่เว็นเขากะคือลำดีขึ่นเออขึ่นเอิก เหลียวเบิ่งหน่ากะเบิกหูซื่นตาบาน กลอนกะซื่อสำคัญมีถุ่มมีซื่อ หยังกะดังวือ ๆ ปานว่าเสียงลม มาบัดนี่คิงกลมเป็นหยังจังซูบ ลำกะบ่มีโยกมีห่าวมีหัน หรือแม่นเจ้าย่านฉันขวัญไปใจฝ่อ คือจังแม่นน้อพ่อขวัญเขาหนีคิงจังบ่ห่าวบ่ติงบ่ใสบ่ซื่น ผมย่านขวัญเขาตื่นหนีเนื่อหนีกาย พวกยาพ่อแต่งคายพาขวัญให่แน ผมสิสูดให้แก่พอให้ขวัญมา ส่วนว่าพาให้เอาขี่แห้ง เอาไม้แกล้งมาเฮ็ดต่างเทียน เอากงเจียดมาเฮ็ดประทีป พลันแต่งเครื่องทิพให้สาไว ๆ คันสิไคย่านบ่ม่มแจ้ง ขั่นสี ๆ ขวัญไปดมดากอยู่ทั่วไพศาลขอให้กลับคืนมานี่สะเฟยลำ ใส่สู่ลู่ซากลากคอจักสิ่วสากมองกลับมาหาเจ้าของนี่ลุดลีแลน มาเอาขอนไม้แก่นกำเกียน มาอยู่เฮียนแอ้มฟากฮามดากของกูให้มาเด้อขวัญน้องมานำน้องอ่อน อย่าหยุดอยู่ซ่อนไปค่างบ่อนใด๋ เว่าทอนี่สาก่อนน้อนาง เบิดตอนนี่กะสิลีลาดั้นซมไปบ่อนใหม่ หาเที่ยวซมดอกไม้ต่างให้อุ่นใจ ซมดอกไม้ก้านก่องนารี ดอกจำปีบานหอมหอมนวยเป็นหมู่ คอบวังคิดฮอดสู่คะนิงหล่าบ่วาย ผายพักตร์น้องคือดั่งดวงจันทร์ สันรำพันโศกเพลงเลยร้อง จากคู่ครองล่ะสมองอุรา แสนโศกโศกาพี่น้ำตาเฟื่องฟม เอาตนซ่มตามทางยั่นย่างจังว่าหอมดอกซ่างจนข่อยปล่อยเดิน... เดินโคกย่างสิเดินตาดตามภู ดูสะกูสะเด้อว่าคนนี่ฮ้องเนียงนองเต็มป่าสกุณาไต่เต้นโตนเล่นกิ่งเนิน จังว่าสมพอควรซ่วนอ้ายไว้ซาก่อนทอนี่แหล่ว