เนื้อกลอนลำเต้ยฟ้าห่ำแดนไทยลาว-หมอลำเคน-หมอลำบุญยืน

   

โอ่ละพี่ชายเอ๊ย เจ้าโปทิพนี่พระยอดไม้ ต้นต่ำนั่นสะใบหนา สกุณางอยคอนให้เพิ่งเอาแม่นหายฮ้อย ยามเมื่ออาวรณ์โอ้สกุณาเจ้าได้ป่า ได้บินมากะละแม่นเข้าต้น สิให้เจ้าห่มหนา จังว่าน้องนี่หน่า เปรียบดังกะสกุณา พี่บ่เมตตาจิต กะส่วนสิพลอยขะนอนเยื่อน เหมือนกับสกุณาร่อน บินไปกะในอากาศ ขาดตูโขกะละแม่นต้นไม้ สิบินได้บ่ไหว นั่นละนานวลหน่า กางเกงนั่งละคือบั้งไม้ไผ่ ห่ากินไตผู้ซายเอ่ย

สาวแม่นคำนาง คันฝนตกนี่ฟ้าฮ่ำฮ้อง ให้พี่ดำคอยไผ นี่บาดนี่เบดทางไกล ล่ะนกกาเวา... มันฮ้อง มีคองคอยถ่านี่นางบุญแก้วปอยหล่อย ลูกเป็นศรีนี่แม่นน้อย ๆ คำเฟี่ยงแม่นดังสิงห์ นั่นดอกว่านานี่นวลหน่า สาวบุญยืนนุ่งสิ่นจ้อน ๆ เคียดให้แม่ล่ะบ่เกียฮอดม่อน ค้อนติดหัวคั่วหาด้งม่อน หลงบ่อนนอนไปเกียกบ่อนพี่อ้าย เขาบายเอามันซ่ำ อีหีตำน้อมึงเอ่ย...

โอ้ล่ะพี่ชายเอ๊ย จังว่าฟังเสียงฟ้า ฝนละพาเจ้าฮ้องสั่ง เสียงมันดังกะละแม่นตึ่งตั้ง ใจน้องแม่น่หวั่นไหว จังว่าสาวนางลำ นางมีแนวเห็นอ้ม พ่อสมพมเจ้าเนื้ออ่อน จังว่าแนวจอนฟอนมันบ่ทมกะละแม่นสากสั้น สิหลีงเข้าอยู่ดง นั่นละนานวลหน่า บ่าวหมอลำนุ่งส่งจ้อน ๆ เคียดให้พ่อกะบ่ไปจับซ่อน หลงบ่อนนอนไปเหยียบแม่หน่า ห่ากินตาเจ้ามึงเอ่ย

สาวแม่นบุญยืน จังว่าฟังเสียงเว่าจังหาความเจ้าเสียดใส่ ว่าจังสั้นนี่แม่นจังซี่ มีเรื่อยแต่พี่เคน จังใด๋กะสิเป็นนำก้น นำนางเบิดทุกอย่าง นั่นบ่มีวางดีดี้ นำก้นอยู่บ่ถอย คันแม่นเว่าน้อย ๆ กะสิว่านี่แม่นนำหลัง แถมสิซังกะบ่งึด นี่บ่าวพี่ซายที่ใส่น้อง จังว่าทองนี่ละแม่นคำอีก นี่สิบ่เต็มใจต่อ โอ๋ละนอตั้งแต่พี่เอ่ย ลำเข่าแม่นใส่กัน นั่นดอกว่านานวลหน่า ละนานี่นวลหน่า กินแกงกบละมันนบโจ้โก้ กินแกงเขียดล่ะมันเหยียดคิ่งนิ่ง นุ่งเสื้ออิ้งฮัดนมอ้อนต้อน อยากนอนนำอีนางเด่...

เนื้อกลอนลำล่องเต้ยชิงชัย- หมอลำบุญเพ็ง ไฝผิวชัย

โอ่... โอ้ย... โอ้ย... น้อ... ฟ้าเอ๊ยฟ้าฮ้องส่งดังขึ้นขึ้นสิยืนให้ต่อผู้ใด๋คนไคเอ๊ย... เอ่ย

เบิดแต่ลำทางสั่นความกระสันว่าทุกอย่าง ศรัทธาเป็นผู้จ้างจำให้แต่ล่องยาว ยามหนาวเป็นยามฮ่อนถึงยามนอนบ่ได้งีบ มีแต่เหงาซึ่มซึ่มน้ำตาเซื่อย เมื่อยอยากนอน เมื่อยอยากนอน... เออ... เอ่ย...

โอ้ยส่งสารน้องผู้ยืนลำแต่หัวค่ำ ไก่ก็ขันจั้นจั้นจวนแจ้งสว่างมา ลมตีฟ้าเมโฆเจ้าไหลหย่าว หนาวใน ๆ ... อีนางคิดฮอดอ้าย นั่นใจน้องฮ่ำคะนิง... นี่ละนานี่นวลหน่า อย่าหลงอย่าลืมกันนา อย่าหลงอย่าลืมกันเอ่ย

โอ๋จังพี่หมอลำ จังว่าพี่ซายลำเจ้าอย่าอุปนั่นปาโลกน์เว่า นั่นว่ากระต่ายมีเขา สิสร้างสิสนเคราแปง ว่ามดแดงเจ้ามีลิ้น เจ้าหักตั๋วกินอ้อยสิกินกลอยบ่ทันแซ่ นางฮู้จักนั่นบ่แพ้แหล่ว หนองเจ้านั่นแม่แซ่ปอ นางฮู้จักนั่นบ่แพ้แหล่วหนองปอบ่อนเจ้าแซ่ แหว่านลงใส่น้ำประสงค์ตั้งเจ้าต่อปลา ซิวบ่คาแหสร้อย อย่าหวังคอยสิได้ป่น แม่น้ำมูน (ล) บ่อ้น คนแหล่วแม่นบ่เอา นี่นั่นละนานวลหน่า วาสนางอมงอนเอ่ย

โอ๋เจ้าพี่หมอลำ จังแม่นพี่ชายลำ จังแม่นเจ้าต่างหล่าง คีงบางเจ้าอ้ายพี่ เอามาหมอลำซำน้องไปซ้อนได้บ่ซาย เจ้าผู้ซุตู๋หลู่ คันเจ้าได้เมียครูอย่าลืมน้องผู้นักแอ่ว สาวหหมอลำมันบ่สมม่อมอ้าย คุณพี่แม่นผู้ดี นี่ดอกว่านา นวลหน่า อย่าหลงอย่าลืมกันเอ่ย

เนื้อกลอนลำสู่ขวัญหญิงใจหญิง-หมอลำอ่อนศรี เหลาผา

โอ... ละน้อ... แก้มเอยแก้มเจ้าผู้แก้มปาลาแก้มซู่ปาลาปาซานาป๋าซู่เจ้าซานา ล่ะป๋าผัวเจ้าซานาอ่อนสีกะสิป๋าเมียมากลิ้งก่อมอีนาง... ว่านอนซ่อน... โอ้ย... น้อ... นวลเอย

แม่นว่าน้อนาย จังว่าฟังเด้อเจ้าคุณพ่อศรัทธี ตั้งแต่เว็นเขากะคือลำดีขึ่นเออขึ่นเอิก เหลียวเบิ่งหน่ากะเบิกหูซื่นตาบาน กลอนกะซื่อสำคัญมีถุ่มมีซื่อ หยังกะดังวือ ๆ  ปานว่าเสียงลม มาบัดนี่คิงกลมเป็นหยังจังซูบ ลำกะบ่มีโยกมีห่าวมีหัน หรือแม่นเจ้าย่านฉันขวัญไปใจฝ่อ คือจังแม่นน้อพ่อขวัญเขาหนีคิงจังบ่ห่าวบ่ติงบ่ใสบ่ซื่น ผมย่านขวัญเขาตื่นหนีเนื่อหนีกาย พวกยาพ่อแต่งคายพาขวัญให่แน ผมสิสูดให้แก่พอให้ขวัญมา ส่วนว่าพาให้เอาขี่แห้ง เอาไม้แกล้งมาเฮ็ดต่างเทียน เอากงเจียดมาเฮ็ดประทีป พลันแต่งเครื่องทิพให้สาไว ๆ คันสิไคย่านบ่ม่มแจ้ง ขั่นสี ๆ ขวัญไปดมดากอยู่ทั่วไพศาลขอให้กลับคืนมานี่สะเฟยลำ ใส่สู่ลู่ซากลากคอจักสิ่วสากมองกลับมาหาเจ้าของนี่ลุดลีแลน มาเอาขอนไม้แก่นกำเกียน มาอยู่เฮียนแอ้มฟากฮามดากของกูให้มาเด้อขวัญน้องมานำน้องอ่อน อย่าหยุดอยู่ซ่อนไปค่างบ่อนใด๋ เว่าทอนี่สาก่อนน้อนาง เบิดตอนนี่กะสิลีลาดั้นซมไปบ่อนใหม่ หาเที่ยวซมดอกไม้ต่างให้อุ่นใจ ซมดอกไม้ก้านก่องนารี ดอกจำปีบานหอมหอมนวยเป็นหมู่ คอบวังคิดฮอดสู่คะนิงหล่าบ่วาย ผายพักตร์น้องคือดั่งดวงจันทร์ สันรำพันโศกเพลงเลยร้อง จากคู่ครองล่ะสมองอุรา แสนโศกโศกาพี่น้ำตาเฟื่องฟม เอาตนซ่มตามทางยั่นย่างจังว่าหอมดอกซ่างจนข่อยปล่อยเดิน... เดินโคกย่างสิเดินตาดตามภู ดูสะกูสะเด้อว่าคนนี่ฮ้องเนียงนองเต็มป่าสกุณาไต่เต้นโตนเล่นกิ่งเนิน จังว่าสมพอควรซ่วนอ้ายไว้ซาก่อนทอนี่แหล่ว

บางช่วงฟังยากมากครับ 

ผิดพลาดขออภัย แนะนำติชมได้ครับผม

เนื้อกลอนลำล่องลาให้พร-หมอลำบุญเพ็ง ไฝผิวชัย

โอ่... โอย... โอ๊ย... ละน้อ... พอว่าตาวันขึ่นเฮืองแสงสุริเยศ พระอาทิตย์ส่งขึ่นเป็นมื่อเจ้าใหม่มา แสงทองพ้นขอบฟ้าแจ้งส่องสามโมง สงฆ์องค์การสิรับทานตอนเซ่า ยาครูเจ้าสังโฆเทศโปรด สงฆเจ้าฉันข้าวสวดมนต์ ศรัทธาเจ้าแจกจ่ายกองทาน บุญสมภารให้ฮุงเฮืองเพียงฟ้า ศรัทธาท่านกองการแจกจ่ายคันทานให้เจ้าได้หน่วยแก้วมณีเข้มแม่นค่าควร ทุกสิ่งล้วนแน่นอั่งเงินคำ ทำนาสวนให้มั่งมีดีล้น ผลทานสร้างกองบุญให้ยู่ส่ง สมประสงค์มาตรแม้น ศรัทธาเจ้าว่าซูอัน อือ... เออ... เอย...

ให้คุณพ่อศรัทธาให้ได้อยู่ซั่นฟ้าเมืองใหญ่ดาวดึงส์ เทวดาอินทร์พรหมให้ลำแลขวาซ้าย ทางไกลใกล้ให้ลือนามเซ็งซ่าให้ได้ตุ้มไพร่ฟ้าหลานหล่าอยู่สบาย  อย่าได้ทุกข์สิ่งฮ่ายบังเบียดโรคา โพยภัยสังก็อย่ามีมาต้อง คันเจ้านอนในห้องให้มีคนไกวแก่ง (แกว่ง) ให้ได้สมมาตรแม้น เมียน้อย... แม่นกล่อม แม่นกล่อมนอน... เออ... เอ่ย

น้ำกูแทมพรให้สมควรปั้นบ่อน บระบวนอยู่เรื่องความข้าสิตื่มมา แล้วสิจากแม่ป้าลาต้าวเด้อลุง ฝูงศรัทธาสั่งกันตอนแจ้ง แสงทองพ้นสามโมงแล้วสิจากแล้วสิพลากแม่ป้าลาเฒ่าแม่นพ่อเฮือน ให้ค่อยเลี้ยงลูกเต้าฝูงหมู่งัวควาย อย่าได้เมานำนอนได้ปล่อยควายกินกล้า คันได้ฟังลำข้าหิวนอนอย่าได้จ่ม สมควรเด้อพี่น้องสิโงง้วยเจ้าต่างตา ยามเมื่อแดดแก่กล้าตานางอ่อนหิวนอน ตานางคอนคอนหลับผ่องเดินหิวล้า ตีนเกาะหญ้าเซลงล้มท่าว หาวนอนสากระด้างทั้งบ้างนี่ผ่องหิว เป็นตะคริวในท้องหันใจบ่เต็มหน่วย อวยพรเด้อพี่น้อง ลาแล้ว... สิห่างเหิน... เออ... เอ่ย

เนื้อกลอนลำหมัดเด็ดเผ็ดจริง ๆ - หมอลำอ่อนศรี เหลาผา

โอ... ละน้อ... แก้มเอ้ยองตงล่ะแก้มซู่องตง ละคิ้วเจ้าคงละพอเป็นวงพระจันทร์ละผู้ซายผิดกันคอบว่าคิ้วเจ้าคมเป็นลมไว้ โอย...น้อ... ซู่เพิ่นบ่ทันไลเอ่ย...

แม่นว่าน้อนาย พอเบิ่ดกับเกี้ยวลำเยี่ยวหลายกลอนลำบอกลำสอนลำเกี้ยวลำอ่อย เจ้าซ่ำพั้นแห่งปล่อยหมัดเหี่ยวเต็มแรก ฟาดเอาจนหมดแฮงหวังให้เสียท่า ปันนี่บ่สาวสานักแอ่วเพลงไทย มักทางได๋เอาตี้บ่ห้าม ตามใจเจ้าเอาตี้บ่ว่า มักทางกลอนสาดท้าทางพี่แฮงดี เจ้านี่บ่หมอใหญ่เคยลำ คันมาพ่อกันจำเอาสาคักคัก เอาแต่มักท่อได๋ทอกัน ไผและมันจำมาพบแล้วจังได้เป็นนักแอ่วซื่อเกลี้ยงเสียงดัง จงค่อยฟังต่อกันไปหน้า คอยฟังฉันสิว่าหนักหน้าทวี เขาสินับดีกรีปานเหล้าฝรั่ง ลุกขึ่นมาอย่านั่งมาสู่กันตี้ หรือสินั่งเต็งหีซั่นบ่ยาแม่ ไคแต่จับแขนแกออกจากสนาม หิบมาหามออกไปข่างนอก เอาเลาออกไปตอกอย่าให้เลาลำเฮากะสิไปนำพร้อมกันกับหมู่ เอามาหมู่เอาเลาออกไป เอาออกไปไวไวออกไปเดี๋ยวนี่เอาเลาออกไปสี่อย่าให้เลามา โอ้ยโทษเด้อสีกาเจ้าอย่าฟ่าวเคียด ข่อยบ่ได้รังเกียจลำเล่นเสย ๆ เกิดแต่เจ้าสิเคยซั่นดอกข่อยว่า อย่าเคียดเด้อน้องหล่า อดเอาอดเอา หรือสิเซาบ่ลำซั่นบ่ หรือสิหาแต่ข่อมาเคียมาขมจังว่าส่วนตัวผมสมเป็นนักแอ่ว เป็นจังได๋กะแซ่วอยู่เด่คุณนาย คันพูดไปตามลายการลำการโต้ ถ้าไผโง่ไล่หนีจากวง ถ้าไผกงวันนี่ต้องตอก ในตอนนี่สิบอกติดต่อกันมาล่ะพอสมควรแล้วเดินดงอีกก่อน สิจรจากข่างนางน้องบ่ส่างไร อั้วดอกไม้การค่องทองหลาง สุคำนางอยู่ดีเด้อน้อง พี่สิไปก่องแขนละลาพระนางไปก่อน สิจรจากข้างพี่ฮำฮ้างห่างไร อั้วดอกไม้คิดฮำนำซาย พี่สิไกลกับนางห่างกันคราวนี่ เต็มที่แล้วสมซายผลักคู่ ซุ่สิพลัดพลากข่างนางพลัดพลากพี่บ่ค่อนหนีจากเจ้าเจ้าพลัดพลากข่อยนี่ไปจ้อยบ่เห็น สีนานวลซ่วนอ้ายแนหน่า นาน้องหน่า