ประพันธ์โดย อ.พงษ์ศักดิ์ จันทรุกขา
ขับร้องโดย หมอลำฉวีวรรณ ดำเนิน
วิหกโผผินเมื่อศิลปินนั่นหกเหิน เป็นสาวลำเพลินชีวิตก้าวเกินบนทางฟ้อนรำ รักศิลปะอีสานบทเพลงพื้นบ้านน้อมนำ หมอร้องหมอลำเป็นของประจำถิ่นไทยอีสาน ฝากเสียงลอยไป สู่ทุกห้องใจแฟน ๆ ทั่วทุกดินแดน จงสุขแสนเมื่อเพลงพลิ้วผ่าน ยามฟ้อนนอนแถถูกใจแฟน ๆ ไปนา ยามตาหวาน ขอเชิญทุกท่านหวานจนอย่างตาล อย่าลืมอย่าลืมอย่าเลือน อย่าลืมอย่าเลือนเลื่อนลา เหมือนดาวรักฟ้า เหมือนปลารักน้ำทุชามอย่างราย เหมือนข้าวคู่นา เหมือนปู่รักย่าเหมือนตาคู่ยาย เหมือนหญิงคู่ชาย เหมือนตาลนั้นได้หวานเกินนั่นนา ให้คนรักกันจงได้สุขสันต์คู่สอง สุขใสหมายปองเหม่อมองสาวมาตั้งนาน เมื่อเพลงลอยมา จงเหมือนมนตราประสาน ให้รักผูกพัน ได้แต่งงานกันเป็นคู่สุขเคียง
หมอลำหมอร้อง ชีวิตเที่ยวท่องเรื่อยไป จากเหนือจดใต้ ต้องรีบฝากใจขายเสียงผ่านทุ่งท้องนาทุ่งฮ่อง (ห้อง) เคหาข้างเคียง ขับร้องจำเรียง ฝากสำเนียงคนทุ่งกล่อมหู กล่อมคนยากจนให้ความหมองหม่นเหือดหาย ผ่านความยากไร้ ชีวิตห่างหายความทุกข์ หมดหนี้หมดสิน ชีวิตมีกินนั่งนุง น้าอาป้าลุงหมายมุ่งสิ่งใดให้ได้ดั่งหวัง (ซ้ำทั้งย่อหน้า)
น้องเป็นสาวโสด อยู่เดียวเดี่ยวโดดนานมา ชายใด๋เมตตารักแท้จะขอเคียงข้าง ทำไร่ไถนาตักน้ำตักท่าน้องเก่งทุกทาง เมื่อคืนเดือนหงายประจักษ์ฟังเสียงนางจะร้องเพลงกล่อมนอน
ลำ นอน เสียงน้องอย่าหมองใจเด้อพี่ ในราตรีซำนี่เดือนแจ้งกระจ่างตา มองเบิ่งฟ้าดาวคู่เคียงเดือน เหมือนดังเฮายิ้มกันไฝ่ฝันหวานซึ่ง แสนคำนึงหละหนึ่งในดวงใจ แสนอาลัยหากไกลลับตา โอ้พี่จ๋ารักพี่คนเดียว ไม่แลเหลียวหาหนุ่มคนใด ใจของน้องหมายปองแน่นแน สิฮักเดียวฮักแท้บ่แปลปิ้นเปลี่ยนผัน ใจน้องนั้นเป็นหนึ่งบ่มีสอง ใจน้องนั้นน้องนั่นเป็นหนึ่งบ่มีสองไผสิมาปรองดอกสาวลำเพลินคนโก้ สาวลำเพลินผู้คนโก้ คนโก้เจ้าคนโก้