เนื้อกลอนลำเพลิน [Lam Phloen] - หมอลำสมพร ศิลาธุลี

โอ้ยน้อนาย ฟังเด้อท่านอีสานไทยน้อยใหญ่ ตกสมัยขอดเขี่ยวผู้เดียววุ่นวุนวาย พวกผู้ร้ายสิยาดแย่งซิงทรัพย์ กะจับบ่เป็นสิคอนฟันสิบ่มีทางย่าน การเมืองบ้านบ่มีทางเรียบอ่อน การเมืองบ้านบ่ทางเรียบอ่อน ตกทั้งโลกสิค่อนไปจอจั้นอั๊นศิล โลกสิปิ้นสิแบบใหม่ไทยเรา โลกสิปิ้นสิแบบใหม่ไทยเรา บ่ว่าเก่าสิคือกันสิรบราพาปล้น คนทางใต้สิทางใด๋กะบ่ว่า ประเทศลาวพม่ารับวุ่นแม่นจัง นี่ละตั้งก่อสิเกิดของแพง พวกจีนแดงจีนขาวบ่ว่าลาวไทยแม้ว แกวหรือญ้อเขมรไทยใต้ลุม ของญี่ปุ่นทอนั่นยังสูงขึ่นทัวนำ เพราะรบนั่นสิแตกไล่คอวอ คันว่าเซาทางรบน้อว่าสิไคน้อป้า แพรหรือฝ่ายสิกางเกงสิ่นต๊ง แพรหรือฝ่ายสิกางเกงสิ่นต๊ง คือสิลงกว่านั่นไปกองใกล้ซูอัน อย่างนึงนั่นน้ำมันกลั่นคือผลิต ทางราคาสมมุติให้เลาซูกั๋นซื่อ คือเดี๋ยวนี่คนเป็นต๋านาย คือเดี๋ยวนี่คนเป็นต๋านาย ลงสิเซาพักไว้น้ำมันนั่นบ่มี เป็นจังซี่ จังซี่ อย่าสิว่าผมซอง หาครกมองมาตำสิคอยตำเอาเด้อป้า สิคอยตำเอาเด้อป้า

เนื้อกลอนลำเกี้ยวรำพันรัก - หมอลำคำพอง หัสโรค์

โอ่... โอละนอ... โอสแหนนวลจันทร์แม่จงเรียมพัน โอ้ละน้อ... นางเอย...
เดี๋ยวหนี่ มาโตยอดนี่ ยอดผู้ฮ่ายจังซี่ เว่าเบิงกะเป็นหยัง วาสนาซายยังงังมีดีฮ่าย ขนมาให่มาเงินพันมาแบ่ง สิขอสะอื้นเอาบ่บ่าวพี่ซาย พี่...เจ้านี่อดสาเว่าผู้ฮ่ายกินแจ่วกับผัก นี่สิบ่หัวสามักว่าพี่เป็นคนเก้ โอ้หลาเด๊คราวนี่สีตาสิเลียดออก พอบอกว่าได้พอให้ถ่อนคำ สาวนางน้องกะบ่เบิ่งอีกซ่ำงวกแด๊แลเหลียว จนมาลำซำซอบ่ลำลิงเลยจ้อย จนใจข่อยจำเป็นวิ่งจ่อง แล้วเดี๋ยวนี่ขั่นบ่แมนเซื่อเจ้าเอาเจ้ามาเฮ็ดแนว... แก้วเอ๊ยแก้วแก้วสิบ่อยากกิ้มไปเกี่ยวกอมทองคำ แล้วเดี๋ยวนี่สิไปโฮ้งโฮงไสแต่โตล่ะน้อแก้ว หรือแนวแกวสิมาหัวสาส่งทรงแกวให้มันต่าง เถอะนางนาถน้องบ่ไปกลิ้งกล่อมทอง พี่เจ้านี่แฮงบ่หัวสาของแนวมองบ่เตียมงัง นับว่ามีสี่ข่างพาเล่นทงนา มีหมาแล้วอย่าลืมคุณแมวมาว บัดหาผาขาดก้นหนูสิหม่นอยู่ใน... มีไหมแล้วอย่าลืมคุณฝ่ายเก่า แล้วเดี๋ยวนี่หากมอนเจ้าบ่ขึ่นยังสิโอ้อ๊าวมัน... พอกันกับน้องบ่ครองเอาผู้จังพี่ โอ้เดี๋ยวนี่บาดห่ามักผู้ดีสิไปได้ผู้ห่ายภายหน่าก็บ่เห็น สาวนางน้องอย่าเป็นคนไหมมิ่นขินกรรมนำไล่ มักบ่ได้แฮงฮ่ายบายให่ใส่พี่... เดี๋ยวหนี่มันมักแล้วซื่อให้ลื่อซือตื๋อซาย โอ่อันนึงหนี่มันมีมันมีของขามมึงจ่ายขานการค่า คนถือหน่ามึงลือซาซึมลอก โสปาเจ้าพ่อให่ทอใด๋ได้กะบ่ขาย พี่เจ้านี่หนี่แม่นคนอยากได้จังเว่าต่อขออมถือคารมย์ สิบ่พอใจบ่อม คันเอาไปไม่ให้ทนเข็ญเหงา ละย่านแต่เฮาสินั่นจ้อสิย่างมโนนางเอ่ย บ่มีทางสิเว่าให่เขาข่างย่างคืน พี่เจ้านี่กะสิให่สะอื้นล่ะบ่ซืนซมเหงา หรือบ่มียามซมแข่งขนทนฮ่อน นอนตะแคงเทิ่งเทิงปืงให่ฮำ โอ้เดี๋ยวนี่หันใปคนละก้ำกรรมข่อยจังค่อยคืน... เดี๋ยวนี่สิขึ่นโคกค่อยหาสิคอยเหลียวหลัง แล้ว เดี๋ยวนี่ตั้งแต่แพงซมเหงาฟังฟังยังย่อย ทูนหัวข่อยจำไปได้ห่าง แม่คำแก่นเอ่ย...

เนื้อกลอนลำเต้ยนิทาน-หมอลำอัมพร-หมอลำคำปุ่น

หมอลำอัมพร: สาวแม่นนางเอ๊ย ได้กินลมนี่แม่นตีต้อง ไฝทองเอ๊ยยาวแหล่วย่าว นี่กาละเกดนี่แม่นต่อนท้าว โอ้ยทรงเศร้าแม่นเก่าหมอง ได้กินลมนี่ละแม่นตีต้อง หนาวมานี่เจ้าหวั่นหวั่น คิดกระสันนี่แม่นฮอดแก้ว มลีน้อยบ่หวั่งหวั่น จังว่าสันนี่ละแม่นจอมดั้น อาชาไนยหนิแม่นซิแบ่ง เสียงลมแฮงนี่พัดขึ้นเข้า สิเลยหน้าบ่อนใด๋ โอ้ยนั่นละนาวานวลหน่า เปื้องแล้วปินธุลินเอ่ย

หมอลำคำปุ่น: โอ้ยเจ้าพี่ชายเอ้ย ก็จังว่าสมนี่ละแม่นมุติน้อง มณีจันทร์นี่น้อแม่นน้อยอ่อน คิดคะนิงนี่น้อแม่นต่อนท้าว ผัวแก้วเจ้าแม่นทาวตาย จังว่าย่อนนี่น้อแม่นตำต้องผัวนางก็แม่นดิ้นดั๊น ก็กะสันนี่น้อแม่นฮำไห่ มณีฮ้องห่วนฮวน จังว่าจนนี่น้อแม่นนางน้อย ก็มลีจันทร์สะดุ้งตื่น นี่พอว่าตื่นนี่น้อแม่นขึ่นแล้ว เห็นแก้วเจ้าแม่นมิ่งผัว มีแต่เมานี่น้อแม่นมัวไห่ คะนิงตายแม่นเสือกอุ่น บุญอีนางนี่แม่นนี่น้อย โลดผัวหล่มคาวตาย นั่นละนาหนาแก้วหนา หงส์ลอยเวียนเหินเอ่ย

หมอลำอัมพร: สาวแม่นนางเอ๊ย ขั่นแม่นจักนี่ละแม่นกล่าวเรื่องบาคานนี่กาละเกด นี่คราวเมื่อยนนี่แม่นถูกต้อง บาบ่าวแม่นท่าวตาย ตกสนมนี่ละแม่นคราวนั่น บาตายอยู่กลางห่า ฟังยนนี่แม่นถูกต้อง สิตายข่างแม่นบ่สน ขอให้หนูนี่แม่นนางน้อง มณีจันทร์นี่ละลงมาปล่อย ลงมาเบิ่งข้าแน สิตายข่างแม่นแค่ยน นั่นละนาว่านวลหน่านาเลาคิงผู้บางเอ่ย

หมอลำคำปุ่น: โอ้ยเจ้าพี่ชายเอ่ย อันนี่กรรมนี่น้อแม่นนางแล้ว มณีจันทร์ได้จาก โอ้ยผัวได้พลากกะน้อแม่น...ข่าง นางน้อยก็เลาเหิง กะจังว่าคิดแม่นสะอื้น นี่ขั่นนำผัวนี่น้อแม่นยิ่งเกลื่อน เดือนหงาย ๆ นี่น้อแม่นส่องแจ้ง ใจน้องว้าเหว่ ก็จังว่าอุกเจ้าแม่นใจเด่ ก็เซนี่ซวนแม่นล่มทาว หนาวในใจนี่น้อแม่นนี่น้อง โหลดหมองเศร้าเหงามโน นั้นหละนาว่าคำหน่า หนาเจ้าคิงบางเอ่ย 

เนื้อกลอนลำซิ่ง - หมอลำคำเก่ง บัวใหญ่

ตั้งแต่นาทีที่ ๑๖:๐๐ - ๑๙:๐๐

ว่าทอนั่น ทอนั่นสันกลอนฟ้อนแอ่น ฟ้อนแอ่น ฟ้อนแอ่น สุดสะแนนนวยเนิ่งแคนน้อยอ่อยเสียง หมอแคน (หมาย) เป่าเบิ่งเด้อ เป่าหละให้มันเกลี้ยงเกลี้ยงบทบาทลีลา เป็นจังหวะลำเพลินใส่แคนดียิ่ง เทิงมองเทิงซิ่งหลิงดูวาทย่าง สาว (ทองสูรย์) นี่มาอยู่กลางทางหมอแคนอยู่ซ้ายทางอ้ายอยู่ขวา แขนทั้งสองนั่นอย่าให้มั่ว ให้มีเหลี่ยมมีลาย เทิงเป่าไปลำไปใส่แคนเริงรื่น มีหละบ่อนยืนบทยั่งตั้งท่า ส่ายเข้ามาทางนึ่งแคนน้อยอ่วยนำ จ่ำแล้วจ่ำจ่าวย่ำลำสับ ขยับเป็นลำเพลินใส่แคนไพร้อม ทั้งวงล้อมรวมกันออกสนัน สายสัมพันธ์มาสุขสันต์เสียที สามัคคีให้มีรื่นรมย์ แสนระทมโศกเศร้าเหงาจริง หลิงหาซุ่มองดูเกินม่วน พู (ผู้) ละซานวลฟอกแป้งเริงรื่นซื่นทรวง ทุ่งใหญ่กว้างมันม่วนเอาเหลือ พู (ผู้) บ่าวเฮือเมียเผลอม่วนเด้อวันนี่ ฝนหละสิดีหรือแล้งเซิญเย้อมาเสี่ยง เสี่ยงเจ้าเสี่ยงเสี่ยงฟ้าเสี่ยงฝน เสี่ยงแล้ววนหละหันหลังหันหน้า ซึ่งพู (ผู้) ข้าซึ่งแห่ลำกลอน พู (ผู้) ใด๋หนีเมือนอนปลุกกันขึ้นแน เ ซิ่งให้แนเซิ่งแห่หมอลำ เหลียวเบิ่งของ (สุพรรณ) โตงโต้น โตงโต้น โหย่น หยอ ๆ ให้โหย่นใส่เสียงแคน สุดสะแนนหละเสียงแคนแหล่นแตร แหล่นแตร แหล่นแตร แหล่นแตร ขอต้อยแนต้อยมือเจ้าแน ทั้งหมอแคนหละก็จ้าวเสียงเข้าวูวู เหล่นจังหวะลูกคู่มีอยู่หลายตอน ให้คนนอกตกใจได้ตื่นมายามแจ้ง บทหละแสดงความเว่าหาเอามาแข่ง สาว (ทองสูรย์) อย่าทำทรงนั่น ทรงนั่นเซิญยิ้มใส่นำ แสนระกำโศกเศร้าเหงาทรวง มีหละพู (ผู้) ควงทางบ้านจริงไหมแม่นบ่ มีหละพู (ผู้) รออยู่ถ่าจริงบ่แม่นไหม

ขวัญใจยาว (น่าจะเป็นยาม) นี่เคยรักใคร แล้วคน (น่าจะคุณ) จะโศกเศร้าทำไมตัดอกตัดใจคงได้สมปอง ของน้องมันก็เต็งตึ่งดี ของน้องมันก็เต็งตึ่งดี อันนั่นเจ้าก็ดีอันนี่เจ้าก็ดีเสียทีแต่นมยาน บ่เคยนั่นกาลองเหล่น ขั่นนางเห็นหละของอ้ายจักเทือ ย่านเจ้าหลงหละสะน้อทางเมือ ย่านเจ้าเฟือนำกอไก่เกี้ยว เกี้ยวอ้ายอยู่บ่เซา นั่นละนานวลนา นานวลนวยเอ่ย ลงเถาะเมื่อยวะ

ป.ล. อาจจะอ่านยากหน่อยนะครับ เพราะผมใช้วิธีถอดทั้งที่เป็นเสียงจริงและถอดเป็นคำไทยผสมกัน หากไม่ใช่คนอีสานอาจจะอ่านยากหน่อยครับ เนื่องจากอาจจะไม่รู้สำเนียง