ฟังลำ
หมอลำอัมพร: สาวแม่นนางเอ๊ย
ได้กินลมนี่แม่นตีต้อง ไฝทองเอ๊ยยาวแหล่วย่าว นี่กาละเกดนี่แม่นต่อนท้าว
โอ้ยทรงเศร้าแม่นเก่าหมอง ได้กินลมนี่ละแม่นตีต้อง หนาวมานี่เจ้าหวั่นหวั่น
คิดกระสันนี่แม่นฮอดแก้ว มลีน้อยบ่หวั่งหวั่น จังว่าสันนี่ละแม่นจอมดั้น
อาชาไนยหนิแม่นซิแบ่ง เสียงลมแฮงนี่พัดขึ้นเข้า สิเลยหน้าบ่อนใด๋
โอ้ยนั่นละนาวานวลหน่า เปื้องแล้วปินธุลินเอ่ย
หมอลำคำปุ่น: โอ้ยเจ้าพี่ชายเอ้ย
ก็จังว่าสมนี่ละแม่นมุติน้อง มณีจันทร์นี่น้อแม่นน้อยอ่อน
คิดคะนิงนี่น้อแม่นต่อนท้าว ผัวแก้วเจ้าแม่นทาวตาย
จังว่าย่อนนี่น้อแม่นตำต้องผัวนางก็แม่นดิ้นดั๊น ก็กะสันนี่น้อแม่นฮำไห่
มณีฮ้องห่วนฮวน จังว่าจนนี่น้อแม่นนางน้อย ก็มลีจันทร์สะดุ้งตื่น
นี่พอว่าตื่นนี่น้อแม่นขึ่นแล้ว เห็นแก้วเจ้าแม่นมิ่งผัว มีแต่เมานี่น้อแม่นมัวไห่
คะนิงตายแม่นเสือกอุ่น บุญอีนางนี่แม่นนี่น้อย โลดผัวหล่มคาวตาย
นั่นละนาหนาแก้วหนา หงส์ลอยเวียนเหินเอ่ย
หมอลำอัมพร: สาวแม่นนางเอ๊ย
ขั่นแม่นจักนี่ละแม่นกล่าวเรื่องบาคานนี่กาละเกด นี่คราวเมื่อยนนี่แม่นถูกต้อง
บาบ่าวแม่นท่าวตาย ตกสนมนี่ละแม่นคราวนั่น บาตายอยู่กลางห่า ฟังยนนี่แม่นถูกต้อง
สิตายข่างแม่นบ่สน ขอให้หนูนี่แม่นนางน้อง มณีจันทร์นี่ละลงมาปล่อย ลงมาเบิ่งข้าแน
สิตายข่างแม่นแค่ยน นั่นละนาว่านวลหน่านาเลาคิงผู้บางเอ่ย
หมอลำคำปุ่น: โอ้ยเจ้าพี่ชายเอ่ย
อันนี่กรรมนี่น้อแม่นนางแล้ว มณีจันทร์ได้จาก โอ้ยผัวได้พลากกะน้อแม่น...ข่าง
นางน้อยก็เลาเหิง กะจังว่าคิดแม่นสะอื้น นี่ขั่นนำผัวนี่น้อแม่นยิ่งเกลื่อน
เดือนหงาย ๆ นี่น้อแม่นส่องแจ้ง ใจน้องว้าเหว่ ก็จังว่าอุกเจ้าแม่นใจเด่
ก็เซนี่ซวนแม่นล่มทาว หนาวในใจนี่น้อแม่นนี่น้อง โหลดหมองเศร้าเหงามโน
นั้นหละนาว่าคำหน่า หนาเจ้าคิงบางเอ่ย