ฟังลำ
ตั้งแต่นาทีที่ ๑๖:๐๐ - ๑๙:๐๐
ว่าทอนั่น ทอนั่นสันกลอนฟ้อนแอ่น ฟ้อนแอ่น ฟ้อนแอ่น สุดสะแนนนวยเนิ่งแคนน้อยอ่อยเสียง หมอแคน (หมาย) เป่าเบิ่งเด้อ เป่าหละให้มันเกลี้ยงเกลี้ยงบทบาทลีลา เป็นจังหวะลำเพลินใส่แคนดียิ่ง เทิงมองเทิงซิ่งหลิงดูวาทย่าง สาว (ทองสูรย์) นี่มาอยู่กลางทางหมอแคนอยู่ซ้ายทางอ้ายอยู่ขวา แขนทั้งสองนั่นอย่าให้มั่ว ให้มีเหลี่ยมมีลาย เทิงเป่าไปลำไปใส่แคนเริงรื่น มีหละบ่อนยืนบทยั่งตั้งท่า ส่ายเข้ามาทางนึ่งแคนน้อยอ่วยนำ จ่ำแล้วจ่ำจ่าวย่ำลำสับ ขยับเป็นลำเพลินใส่แคนไพร้อม ทั้งวงล้อมรวมกันออกสนัน สายสัมพันธ์มาสุขสันต์เสียที สามัคคีให้มีรื่นรมย์ แสนระทมโศกเศร้าเหงาจริง หลิงหาซุ่มองดูเกินม่วน พู (ผู้) ละซานวลฟอกแป้งเริงรื่นซื่นทรวง ทุ่งใหญ่กว้างมันม่วนเอาเหลือ พู (ผู้) บ่าวเฮือเมียเผลอม่วนเด้อวันนี่ ฝนหละสิดีหรือแล้งเซิญเย้อมาเสี่ยง เสี่ยงเจ้าเสี่ยงเสี่ยงฟ้าเสี่ยงฝน เสี่ยงแล้ววนหละหันหลังหันหน้า ซึ่งพู (ผู้) ข้าซึ่งแห่ลำกลอน พู (ผู้) ใด๋หนีเมือนอนปลุกกันขึ้นแน เ ซิ่งให้แนเซิ่งแห่หมอลำ เหลียวเบิ่งของ (สุพรรณ) โตงโต้น โตงโต้น โหย่น หยอ ๆ ให้โหย่นใส่เสียงแคน สุดสะแนนหละเสียงแคนแหล่นแตร แหล่นแตร แหล่นแตร แหล่นแตร ขอต้อยแนต้อยมือเจ้าแน ทั้งหมอแคนหละก็จ้าวเสียงเข้าวูวู เหล่นจังหวะลูกคู่มีอยู่หลายตอน ให้คนนอกตกใจได้ตื่นมายามแจ้ง บทหละแสดงความเว่าหาเอามาแข่ง สาว (ทองสูรย์) อย่าทำทรงนั่น ทรงนั่นเซิญยิ้มใส่นำ แสนระกำโศกเศร้าเหงาทรวง มีหละพู (ผู้) ควงทางบ้านจริงไหมแม่นบ่ มีหละพู (ผู้) รออยู่ถ่าจริงบ่แม่นไหม
ขวัญใจยาว (น่าจะเป็นยาม) นี่เคยรักใคร แล้วคน (น่าจะคุณ) จะโศกเศร้าทำไมตัดอกตัดใจคงได้สมปอง ของน้องมันก็เต็งตึ่งดี ของน้องมันก็เต็งตึ่งดี อันนั่นเจ้าก็ดีอันนี่เจ้าก็ดีเสียทีแต่นมยาน บ่เคยนั่นกาลองเหล่น ขั่นนางเห็นหละของอ้ายจักเทือ ย่านเจ้าหลงหละสะน้อทางเมือ ย่านเจ้าเฟือนำกอไก่เกี้ยว เกี้ยวอ้ายอยู่บ่เซา นั่นละนานวลนา นานวลนวยเอ่ย ลงเถาะเมื่อยวะ
ป.ล. อาจจะอ่านยากหน่อยนะครับ เพราะผมใช้วิธีถอดทั้งที่เป็นเสียงจริงและถอดเป็นคำไทยผสมกัน หากไม่ใช่คนอีสานอาจจะอ่านยากหน่อยครับ เนื่องจากอาจจะไม่รู้สำเนียง