ฟังลำ
เบิดแต่ลำทางสั่นความกระสันว่าทุกอย่าง
ศรัทธาเป็นผู้จ้างจำให้แต่ล่องยาว ยามหนาวเป็นยามฮ่อนถึงยามนอนบ่ได้งีบ
มีแต่เหงาซึ่มซึ่มน้ำตาเซื่อย เมื่อยอยากนอน เมื่อยอยากนอน... เออ... เอ่ย...
โอ้ยส่งสารน้องผู้ยืนลำแต่หัวค่ำ
ไก่ก็ขันจั้นจั้นจวนแจ้งสว่างมา ลมตีฟ้าเมโฆเจ้าไหลหย่าว หนาวใน ๆ ...
อีนางคิดฮอดอ้าย นั่นใจน้องฮ่ำคะนิง... นี่ละนานี่นวลหน่า อย่าหลงอย่าลืมกันนา
อย่าหลงอย่าลืมกันเอ่ย
โอ๋จังพี่หมอลำ
จังว่าพี่ซายลำเจ้าอย่าอุปนั่นปาโลกน์เว่า นั่นว่ากระต่ายมีเขา สิสร้างสิสนเคราแปง
ว่ามดแดงเจ้ามีลิ้น เจ้าหักตั๋วกินอ้อยสิกินกลอยบ่ทันแซ่ นางฮู้จักนั่นบ่แพ้แหล่ว
หนองเจ้านั่นแม่แซ่ปอ นางฮู้จักนั่นบ่แพ้แหล่วหนองปอบ่อนเจ้าแซ่
แหว่านลงใส่น้ำประสงค์ตั้งเจ้าต่อปลา ซิวบ่คาแหสร้อย อย่าหวังคอยสิได้ป่น
แม่น้ำมูน (ล) บ่อ้น คนแหล่วแม่นบ่เอา นี่นั่นละนานวลหน่า วาสนางอมงอนเอ่ย
โอ๋เจ้าพี่หมอลำ จังแม่นพี่ชายลำ
จังแม่นเจ้าต่างหล่าง คีงบางเจ้าอ้ายพี่ เอามาหมอลำซำน้องไปซ้อนได้บ่ซาย
เจ้าผู้ซุตู๋หลู่ คันเจ้าได้เมียครูอย่าลืมน้องผู้นักแอ่ว สาวหหมอลำมันบ่สมม่อมอ้าย คุณพี่แม่นผู้ดี นี่ดอกว่านา นวลหน่า อย่าหลงอย่าลืมกันเอ่ย